Hua Hin, 03-08-14
Door: Joost
Blijf op de hoogte en volg Joost
03 Augustus 2014 | Thailand, Hua Hin
Hua Hin
Khao Takiab ligt even ten zuiden van Hua Hin en wordt gedomineerd door een grote heuvel (Chopstick Hill) van 272 meter die hier vanuit de zee omhoog steekt. De heuvel bij Khao Takiab is vanaf het strand in Hua Hin goed zichtbaar.
Bovenop de Khao Takiab heuvel staat een Chinese tempel (Wat Khao Lad) en een standbeeld van koning Rama V. De tempel is zowel vanaf het strand (serie zware trappen) als vanaf de weg te bereiken. Vanaf de Khao Takiab heb je een mooi panorama over de wijde zee en het eiland ‘Singhtoh’ dat 800 meter uit de kust gelegen is. Rond het tempelcomplex op Khao Takiab leven vele wilde en brutale apen.
Khao Takiab was onze eerste bestemming vandaag.
Het was best laat geworden gisteravond (Gijs sliep pas tegen middernacht), dus we hebben even iets rustiger aan gedaan. Wekker ging rond 08,30 uur en een uur later zaten we aan het ontbijt. Daar maakten we plan de campagne voor de dag, althans voor het eerste gedeelte.
We hebben in de paar dagen hier al een vaste taxi-chauffeur gekregen en ook vanochtend stond hij weer in de buurt van het hotel geparkeerd. We wilden twee plaatsen bezoeken die aardig ver uit elkaar lagen en konden hem strikken om voor een vast bedrag dat driehoekje voor ons te rijden en overal op ons te wachten. Ideaal.
Eerste stop was dus Khao Takiab, zoals hierboven beschreven. Onder aan de berg is ook weer een klein haventje waar de vloot van de nacht hun vangsten net aan het uitladen was. De grote krabben, kreeften en andere schaaldieren werden in diverse aquaria langs de weg geplaatst of direct al op ijs gezet. Bij de boten werden de netten geboet en opnieuw gevouwen.
Met een smalle draaiende weg kom je boven aan de voet van de trappen naar de tempel op een pleintje uit, dat gedomineerd wordt door de wilde apen. Er zijn wat kraampjes en een stalletje waar je offer-bloemen kunt kopen voor de tempel, maar eigenlijk draait alles hier om die gekke beesten. DIe stelen de show. Er zwerven er wel 150 rond op en rond het plein, ze klimmen in de bomen, op de auto’s, zelfs in de heilige tempeltjes, al worden ze daar dan weer met veel ophef verjaagd, want dat is dan weer net té brutaal...
We besluiten om eerst de gang naar boven te maken, naar de tempel. Hier geen lift, enkel een steile trap. Maar wel een trap met vlakke treden en een leuning, dus ik besluit de klim op krukken te wagen. En dat blijkt prima te doen, al zorgt de nu al weer tropische hitte er wel voor dat het zweet van mijn rug loopt.
De tempel boven is eenvoudig en niet van de mooiste schoonheid, maar de ligging is wel fantastisch. Vanaf deze plek kijk je schitterend uit over de zee en over heel Hua Hin. Rond en boven de tempel staan prachtige bomen die ook weer vol blijken te zitten met wilde apen, al durven die hier niet op het pleintje rond deze tempel te komen. Waarschijnlijk zijn die hier al menig maal door de strenge monniken weg gejaagd. Langs de lage muur om de pagode heen, staat een hele rij met klokken. Je kunt bamboe-stokken pakken, waarmee je alle bellen af kunt gaan en naar de verschillende klanken kunt luisteren, een uitgelezen taakje uiteraard voor Gijs en Maas.
Waar ik dan wel weer heel hard om moet lachen, is dat de strenge monnik die boven zit en absoluut niet wil dat er gefotografeerd wordt, een soort liftje heeft parallel aan de trap. Eigenlijk een lang touw dat rond twee katrolletjes loopt en met een hendel wordt rondgedraaid. Aan dat touw zit een groen boodschappenmandje. En wat zie ik hem nou doen?... De offerbloemen die de mensen beneden kopen en mee de trap op tillen om te schenken aan Boeddha in de pagode, worden door deze monnik steeds verzameld en dan in het mandje gelegd. Als het mandje vol is, takelt hij die naar beneden, waar een collega-monnik de bloemen weer uit het mandje haalt en terug op de toonbank legt. Dan kunnen ze weer opnieuw verkocht worden. Ben je dan gehaaid of wat?... Elke offerbloem wordt dus x aantal keren opnieuw verkocht per dag. Goeie handel... :-)
Terug beneden zijn we natuurlijk weer naar de apen gegaan. Bij een lokaal vrouwtje koop je voor een paar centen een emmer kleine banaantjes en dan kun je lachen. Een complete groep brutale rakkers schaart zich dan rond je en sommigen zijn zelfs zo brutaal dat ze in je nek springen, een graai doen uit het emmertje en dan doodgemoedereerd op je schouders de buit opeten. Ze zijn hondsbrutaal, maar niet agressief. Bijten en krabben was er niet bij, al maken ze onderling soms stevig amok. Vooral een moeder-aap met een pasgeboren spruit onder haar buik, moet frequent de strijd aanbinden met enkele galbakken die haar jong lijken te bedreigen. Dan gaat het er af en toe even fel aan toe.
Gijs is niet weg te slaan bij deze boevenkoppen. Hij vindt het helemaal geweldig. Hij kan er echt midden tussen gaan staan en ze dan stuk voor stuk bestuderen zoals alleen Gijs dat kan. En reken maar dat hij dan alles heeft gezien en je van elk aapje achteraf elk detail kan vermelden. Hilariteit is groot als één brutale boef Sas van achter besluipt en haar berooft van haar flesje water. Duidelijk niet de eerste keer. Het monstertje weet meteen precies wat te doen en heeft binnen no-time de dop er af, zodat er van het water gelurkt kan worden.
Met moeite krijgen we de kids weg van deze plek. Gijs was er het liefst de hele dag gebleven en probeert met man en macht ons te overtuigen waarom wij daar morgen weer heen moeten... En als het morgen niet is, dan toch zeker als we hier weer een keer in Thailand komen... :-)
Zo’n 18 km ten westen van Hua Hin ligt het Wat Huay Mongkol Tempel complex, wat beroemd is vanwege het allergrootste standbeeld van een hele beroemde monnik, genaamd Luang Phor Thuad. Het standbeeld is 12 meter hoog en 10 meter breed en staat boven aan een brede trap. Het is van verre reeds te zien, daar het hoog boven de bomen uit steekt.
Aan beide zijden van het standbeeld staat een grote houten olifant, met drie koppen. Mensen lopen rondjes onder de buiken van de olifant door voor geluk en gooien massaal muntjes door de open bekken van het beest, ongeveer twee meter van de grond.
Het geheel ligt in een prachtig park, zeer netjes onderhouden en schoon. Er zijn vele vijvertjes met mega-kikkers er in, bruggetjes, mooie boompartijen etc. Het park is vooral geliefd bij de Thai, die met name in de weekends daar massaal naar toe komen en er een dag van maken. Buitenlandse toeristen kom je er eigenlijk niet tegen.
Behalve dan de Veldjes... want die waren er wel vandaag. Vanuit de apenberg zijn we met onze taxi-vriend naar daar gereden, een rit van een klein half uur. Dat je er zo lang over doet, komt eigenlijk alleen doordat de weg voor een groot deel opengebroken is momenteel. Normaal ben je er binnen 20 minuten.
Het is een indrukwekkend standbeeld, dat is zeker. En de hele setting, met het park, nog een kleine boeddhistische tempel en een standbeeld van koning Taskin de Grote op een paard zijn het ritje absoluut waard. Maar het is vooral ook een prachtstek om de Thai te bekijken die alle rituelen vol verve uitvoeren. Zo is er bijvoorbeeld het bedekken van twee standbeelden aan de voet van het grote beeld met kleine stukjes bladgoud, dat wordt vol overgave gedaan.
Na een uurtje rondkijken hebben we onze vriend weer opgezocht en zijn we naar het hotel gereden. Tijd om even bij te komen van alle indrukken en om weer even aan de knie te werken. Eerst even compexen op de kamer en toen weer met Maasje naar het zwembad om daar mijn oefeningen te doen en naar de optredens van Muis te kijken.
Aan het eind van de middag hebben we eerst nog een waanzinnig lekkere smoothie gepakt in het hotel, gemaakt van verse mango’s en ananassen, papaja’s en bananen en toen zijn we weer bij onze vriend in gestapt. Eerste stop was een wood-carving shop, omdat ik nog steeds op zoek was naar een mooie wandelstok voor straks. Bij dit adresje ben ik eindelijk geslaagd, alleen konden ze me niet helpen met mijn vervolgwens, namelijk dat ze er een mooi kyokushin logo in zouden kerven. Dat moet ik ergens anders nog even zien te regelen. En we zijn hier ook nog geslaagd voor een mooi kunstwerk van hout, dat een mooi aandenken aan deze reis zal zijn. Onze koffer wordt voller en voller, er zal een tas bij moeten voor de terugreis, vrees ik.
Tweede stop was Hua Hin Shopping Village, het winkelcentrum waar we de eerste dag geweest waren. De slippers van Sas hadden het begeven en moesten vervangen worden en ik had zelf nog wat gezien wat ik wilde hebben. Een kwartier later zagen we elkaar weer en konden we verder, ieder was geslaagd.
De derde en laatste stop was Hotel Centara, het oude spoorweghotel waar ik eerder al over schreef, dat zo belangrijk is geweest in de geschiedenis van, en voor de groei van, Hua Hin. Alle boodschappen en souvenirs gaven we mee aan de taxicauffeur en we spraken af dat we hem zouden bellen als we weer richting hotel wilden.
Hotel Centara is werkelijk prachtig. Een absolute aanrader voor een ieder die iets zoekt in Hua Hin en die wat te besteden heeft. Dat laatste dan weer wel, het is geen goedkoop stekkie. Maar goed, wij kwamen alleen even loeren en dat is al genieten. Vanaf het moment dat je uit de taxi stapt, waan je je in een andere tijd, krijg je een koloniaal gevoel. Dat wordt extra gevoed door het zeer vriendelijke en behulpzame personeel in de ouderwetse witte tropenkleding, door de stijl van het hotelgebouw en de grote open lobby waar je binnen stapt. Aan de andere kant van de lobby loop je de geweldige binnentuin in, waar op een groot grasveld enorme buxus-struiken staan die in grappige en mooie vormen zijn gesnoeid, zoals olifanten, herten, vogels etc. Ook een gigantische pauw van minstens 20 meter lang is tot in perfectie gesnoeid.
Verder de tuin in, zijn nog vijvers met grote gekleurde karpers, er is een prachtig zwembad en nog geen 100 meter verderop loopt de hoteltuin over in het strand. Draai je je om, dan zie je de prachtige vleugels van het hotel, mooi verzorgd en keurig in de lak. Nergens vergane glorie, het is geweldig onderhouden. Aan het einde van de noordvleugel zit ook nog een klein museum waar je de geschiedenis van de spoorlijn, het spoorweghotel en Hua in kunt bekijken aan de hand van tekeningen en foto’s.
Het was grappig om daar even rond te lopen, maar de magen begonnen steeds harder te knorren en de roep om lekker eten werd steeds luider. Dus terug door de lobby, naar de lange oprijlaan en gauw door het centrum in. Op het gemakkie naar de night market gekuierd en weer op zoek gegaan naar een fijn stalletje om te eten. Net als gisteren werden het weer gerechten met heerlijke noedels, verse groenten, saté-stokjes van de grill en met deze keer ook gebakken mosselen erbij. Wat hebben we weer gesmuld. Ook Gijs at als een bootwerker. Hij vindt dit helemaal geweldig. Eet ook alles met stokjes, terwijl de Thai zelf eigenlijk zelden met stokjes eten. Alleen de soepen eten ze met stokjes en een lepel, om zo met de stokjes de vulling op te kunnen slurpen. Maar voor de rest zijn zij van het bestek. Gijs niet, die wil stokjes en is er net zo handig mee als de gemiddelde Chinees. Wat grappig was, was dat Gijs vanavond voor het eerst zei dat hij het wel zou zien zitten om te verhuizen naar Thailand. Gijs is helemaal niet van verhuizen en wil nooit voor niets ons huisje in Menheerse op geven, maar nu zag hij het zowaar zitten, al moesten we dan wel het huis zelf ook over laten komen vanuit Nederland...
Na het eten wederom heerlijk rond geslenterd over markt en nog wat laatste souvenirs en prullaria gekocht. Ook het standje met de bananen-crepes werd niet overgeslagen. Tegen half tien hebben we onze vriend gebeld die ons op kwam pikken ter hoogte van de juwelier van eergisteren. DIe bracht ons weer veilig naar het hotel terug. Ik had hem nog niet betaald voor de heenweg en moest dus nog afrekenen voor heen- en terugweg. Toen ik vroeg hoeveel hij kreeg, sprak hij: “Ach, bepaalt u maar”... Dat heb ik nog nooit eerder mee gemaakt. Ik drong nog een paar keer aan dat hij me moest zeggen waar hij aan dacht, maar hij bleef herhalen dat ik het maar moest bepalen. Afijn, dat heb ik toen gedaan uiteraard, maar het bleef toch een gekke ervaring.
Kennelijk had ik het wel enigszins goed ingeschat, want we hebben alweer afgesproken voor morgen. Morgenochtend is Maasje de baas en zal zij het heft in handen mogen nemen, maar dat het een ritje centrum wordt, is wel aannemelijk. En ‘s middags willen we op zoek naar een mooi, rustig en bijzonder strand, dus dan hebben we hem ook weer nodig. Hij zag het ook zitten en meldt zich morgen weer. Prima geregeld zo.
Nu dus weer op de kamer. Kids liggen er in. Maasje wou eigenlijk dat we hun om 06.30 uur al gingen wekken morgen. Het wordt immers haar dag morgen en ze zit boordevol plannen. Maar goed, dat hebben we even de kop ingedrukt. Kids zijn duidelijk moe van alle indrukken en hebben hun slaap nodig. Om 08.00 uur is ze de eerste....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley