Hua Hin - Bangkok - Amsterdam, 05-08-14
Door: Joost
Blijf op de hoogte en volg Joost
06 Augustus 2014 | Thailand, Hua Hin
05-08
Hua Hin - Bangkok - Amsterdam
De laatste dag... Vanavond terug naar Bangkok en dan vannacht door naar Amsterdam. Dan is het over en uit.
Maar we hebben nog even, we kunnen nog wat leuks gaan doen. Nadat we ontbeten hebben en de kamer hebben leeg geruimd en uit gecheckt, stappen we in een taxi. We rijden eerst even langs een hout-snijd bedrijf, omdat ik de hoop heb dat ze daar iets voor me kunnen bewerken, maar helaas, de houtsnijder zelf is niet aanwezig en de mensen daar kunnen het niet. Dat projectje gaat mee naar Nederland dus.
Dan rijden we door naar een heel nieuw museum: “For Art’s Sake”. Een 4D-museum dat dit jaar pas open is gegaan. Net buiten de stad, aan de noordkant, staat een groot betonnen gebouw, heel ruim opgezet, met tientallen 4D-tekeningen waar je hele gave foto’s kan maken. Geeft een waanzinnig effect. Er lopen ruim voldoende enthousiaste en vriendelijke medewerkers rond die je adviseren waar je in de tekening moet gaan staan, welke pose je aan moet nemen en van waar de foto’s genomen moeten worden. En dat is wel zo handig, want in het begin mis je een beetje de clou en als je de foto net verkeerd neemt, is er niets te zien. Dan is de grap er af.
Maar als je het trucje door hebt, kun je hele gave dingen doen. Foto’s waar je lijkt te zweven of juist te vallen, of waar 3-D monsters achter je aan zitten, etc etc. Het kan niet gek genoeg. Van horror tot sprookje, en alles er tussen in. Het is echt super leuk en een absolute aanrader. De kids vonden het geweldig en renden van het ene kunstwerk naar het andere. Het museum is nog niet af, men is nog in een aantal ruimtes bezig met nieuwe illusies, maar je kunt er nu al je hart ophalen. In Chiang Mai is er trouwens ook eentje, die al wat langer bestaat en daardoor nog wat groter is.
We hebben er ruim een uur rond gewandeld en meer dan honderd foto’s genomen. Was echt lachen. De taxi stond nog op ons te wachten en we besloten terug te gaan naar het hotel. We worden vanavond pas opgepikt om naar Bangkok Airport te gaan, maar in het centrum hadden we verder geen missies meer te gaan en Maasje wilde graag nog even plonzen in het zwembad, Sas wilde nog een laatste massage en ik had nog het e.e.a. op de pc te doen.
Het zwemmen is uiteindelijk zo’n uitgebreide sessie geworden dat de massage voor Sas er bij in is geschoten. Maasje is wat dat betreft een echt kind van haar vader, met geen 10 paarden dat water uit te trekken. Terwijl ze in de plomp lag, kwam haar grote vriendin, Teaw, afscheid nemen. De lieve receptioniste van het hotel en Maasje hadden elkaar helemaal gevonden de afgelopen dagen en Teaw vroeg al aan Maasje wanneer ze weer kwam. Diplomatiek hield Maasje dat maar even in het midden. Maar ze vond het wel oprecht sneu dat ze gedag moest zeggen.
Tegen de tijd dat de waterratten weer afgedroogd en aangekleed in de lobby stonden, klapperden we alweer van de honger. En aangezien we nog een lange, lange avond voor de boeg hadden, besloten we nog even goed te gaan eten. Een laatste echte avondmaal.
Met een taxi hebben we ons af laten zetten bij “Mekong”, een Vietnamees-Thais restaurant langs de hoofdweg richting het centrum. Een toevalstreffer, zou later blijken, want het was niet een type tent wat je normaal gesproken als eerste zou kiezen. Maar wat een schot in de roos bleek dit te zijn. Het begon al met een amuse waardoor je meteen wist dat dit al niet meer fout kon gaan; een zelf gemaakt koekje van rijst, mais, honing en verse kruiden, geserveerd op salade. De smaakpupillen waren wakker, de zintuigen op scherp.
Gijs had een heerlijk gerecht met verschillende garnalensoorten die gefrituurd waren. Sas had een curry met tofu en ik had een extra pittige groene curry met kip en room. Van alle heerlijke curry’s die we de afgelopen weken hebben mogen eten, was dit de terechte uitsmijter. Alles klopte, het was helemaal perfect. De witte rijst werd leuk apart opgediend onder een gevouwen bamboe-blad, als een soort natuurlijke puntmuts. Toe kozen we heerlijk ijs (mint-choco dip, mokka en ) en dronken we de perfecte cappuccino’s. Beter hadden we deze culinaire week niet af kunnen sluiten.
Terug in het hotel bleek de chauffeur er al te zijn die ons naar Bangkok zou brengen. Dat was wel erg vroeg, we hadden de kids nog beloofd eerst nog een verse smoothie in de bar te pakken. En aldus geschiedde. Nog een laatste toost en de kids nog even kroelen met de pup van de sales-manager van het hotel, en toen moesten we toch echt definitief afscheid nemen.
En weer hadden we een mini-van voor onszelf. Eigenlijk hebben we alleen op de dag van aankomst één keer een busje moeten delen, maar voor de rest is alles helemaal privé geweest. Of dat nou komt omdat we op een doordeweekse dag aan deze reis zijn begonnen, ik weet het niet, maar het was VIP all the way. En ook nu zaten we dus weer in een super-de-luxe bus, van alle gemakken voorzien, voor de 3-uurs rit van Hua Hin naar Bangkok.
Daar we pas tegen tweeën ‘s nachts zouden vliegen, adviseerden we de kids om vast even een klein tukkie te doen. En net zoals bij de andere reis-stukken deze vakantie (nachttrein, nachtbus, vliegtuig heen) deden ze dat nu ook weer direct, zo ontzettend lief en verstandig. Zo hebben ze even een goeie ruk kunnen maken en hadden ze weer babbels genoeg toen we tegen 22.00 uur bij Bangkok Airport aan kwamen.
De gereserveerde stoelen achter het schot met de extra beenruimte stonden nog altijd op onze naam, geen verrassingen daar. Bij de douane werd ik er met mijn krukken weer uitgevist en mochten we via the premium lane doorheen, een aparte douane-doorgang voor vliegend personeel, monniken, diplomaten en de minder validen. Ik droeg geen uniform en het lijkt me sterk dat ze mij voor monnik of diplomaat aan zagen, dus dan blijft er nog maar één categorie over... Dat scheelde een hoop wachttijd in elk geval.
Bij de souvenirshops en een restaurantje er in geslaagd bijna alle laatste bahts op te maken (mocht er iemand nog gaan binnenkort, laat maar weten, ik heb nog wat) en toen naar de gate. Precies op schema gingen we aan boord van dezelfde Airbus als die van de heenreis. En klokslag 01.50 uur gingen de throttles in het vooronder en maakten we met flauwe klimmende rechterbochten een afscheidsronde boven de prachtig verlichte, bruisende, heerlijke stad der engelen, Bangkok.
We zullen je missen!
Hua Hin - Bangkok - Amsterdam
De laatste dag... Vanavond terug naar Bangkok en dan vannacht door naar Amsterdam. Dan is het over en uit.
Maar we hebben nog even, we kunnen nog wat leuks gaan doen. Nadat we ontbeten hebben en de kamer hebben leeg geruimd en uit gecheckt, stappen we in een taxi. We rijden eerst even langs een hout-snijd bedrijf, omdat ik de hoop heb dat ze daar iets voor me kunnen bewerken, maar helaas, de houtsnijder zelf is niet aanwezig en de mensen daar kunnen het niet. Dat projectje gaat mee naar Nederland dus.
Dan rijden we door naar een heel nieuw museum: “For Art’s Sake”. Een 4D-museum dat dit jaar pas open is gegaan. Net buiten de stad, aan de noordkant, staat een groot betonnen gebouw, heel ruim opgezet, met tientallen 4D-tekeningen waar je hele gave foto’s kan maken. Geeft een waanzinnig effect. Er lopen ruim voldoende enthousiaste en vriendelijke medewerkers rond die je adviseren waar je in de tekening moet gaan staan, welke pose je aan moet nemen en van waar de foto’s genomen moeten worden. En dat is wel zo handig, want in het begin mis je een beetje de clou en als je de foto net verkeerd neemt, is er niets te zien. Dan is de grap er af.
Maar als je het trucje door hebt, kun je hele gave dingen doen. Foto’s waar je lijkt te zweven of juist te vallen, of waar 3-D monsters achter je aan zitten, etc etc. Het kan niet gek genoeg. Van horror tot sprookje, en alles er tussen in. Het is echt super leuk en een absolute aanrader. De kids vonden het geweldig en renden van het ene kunstwerk naar het andere. Het museum is nog niet af, men is nog in een aantal ruimtes bezig met nieuwe illusies, maar je kunt er nu al je hart ophalen. In Chiang Mai is er trouwens ook eentje, die al wat langer bestaat en daardoor nog wat groter is.
We hebben er ruim een uur rond gewandeld en meer dan honderd foto’s genomen. Was echt lachen. De taxi stond nog op ons te wachten en we besloten terug te gaan naar het hotel. We worden vanavond pas opgepikt om naar Bangkok Airport te gaan, maar in het centrum hadden we verder geen missies meer te gaan en Maasje wilde graag nog even plonzen in het zwembad, Sas wilde nog een laatste massage en ik had nog het e.e.a. op de pc te doen.
Het zwemmen is uiteindelijk zo’n uitgebreide sessie geworden dat de massage voor Sas er bij in is geschoten. Maasje is wat dat betreft een echt kind van haar vader, met geen 10 paarden dat water uit te trekken. Terwijl ze in de plomp lag, kwam haar grote vriendin, Teaw, afscheid nemen. De lieve receptioniste van het hotel en Maasje hadden elkaar helemaal gevonden de afgelopen dagen en Teaw vroeg al aan Maasje wanneer ze weer kwam. Diplomatiek hield Maasje dat maar even in het midden. Maar ze vond het wel oprecht sneu dat ze gedag moest zeggen.
Tegen de tijd dat de waterratten weer afgedroogd en aangekleed in de lobby stonden, klapperden we alweer van de honger. En aangezien we nog een lange, lange avond voor de boeg hadden, besloten we nog even goed te gaan eten. Een laatste echte avondmaal.
Met een taxi hebben we ons af laten zetten bij “Mekong”, een Vietnamees-Thais restaurant langs de hoofdweg richting het centrum. Een toevalstreffer, zou later blijken, want het was niet een type tent wat je normaal gesproken als eerste zou kiezen. Maar wat een schot in de roos bleek dit te zijn. Het begon al met een amuse waardoor je meteen wist dat dit al niet meer fout kon gaan; een zelf gemaakt koekje van rijst, mais, honing en verse kruiden, geserveerd op salade. De smaakpupillen waren wakker, de zintuigen op scherp.
Gijs had een heerlijk gerecht met verschillende garnalensoorten die gefrituurd waren. Sas had een curry met tofu en ik had een extra pittige groene curry met kip en room. Van alle heerlijke curry’s die we de afgelopen weken hebben mogen eten, was dit de terechte uitsmijter. Alles klopte, het was helemaal perfect. De witte rijst werd leuk apart opgediend onder een gevouwen bamboe-blad, als een soort natuurlijke puntmuts. Toe kozen we heerlijk ijs (mint-choco dip, mokka en ) en dronken we de perfecte cappuccino’s. Beter hadden we deze culinaire week niet af kunnen sluiten.
Terug in het hotel bleek de chauffeur er al te zijn die ons naar Bangkok zou brengen. Dat was wel erg vroeg, we hadden de kids nog beloofd eerst nog een verse smoothie in de bar te pakken. En aldus geschiedde. Nog een laatste toost en de kids nog even kroelen met de pup van de sales-manager van het hotel, en toen moesten we toch echt definitief afscheid nemen.
En weer hadden we een mini-van voor onszelf. Eigenlijk hebben we alleen op de dag van aankomst één keer een busje moeten delen, maar voor de rest is alles helemaal privé geweest. Of dat nou komt omdat we op een doordeweekse dag aan deze reis zijn begonnen, ik weet het niet, maar het was VIP all the way. En ook nu zaten we dus weer in een super-de-luxe bus, van alle gemakken voorzien, voor de 3-uurs rit van Hua Hin naar Bangkok.
Daar we pas tegen tweeën ‘s nachts zouden vliegen, adviseerden we de kids om vast even een klein tukkie te doen. En net zoals bij de andere reis-stukken deze vakantie (nachttrein, nachtbus, vliegtuig heen) deden ze dat nu ook weer direct, zo ontzettend lief en verstandig. Zo hebben ze even een goeie ruk kunnen maken en hadden ze weer babbels genoeg toen we tegen 22.00 uur bij Bangkok Airport aan kwamen.
De gereserveerde stoelen achter het schot met de extra beenruimte stonden nog altijd op onze naam, geen verrassingen daar. Bij de douane werd ik er met mijn krukken weer uitgevist en mochten we via the premium lane doorheen, een aparte douane-doorgang voor vliegend personeel, monniken, diplomaten en de minder validen. Ik droeg geen uniform en het lijkt me sterk dat ze mij voor monnik of diplomaat aan zagen, dus dan blijft er nog maar één categorie over... Dat scheelde een hoop wachttijd in elk geval.
Bij de souvenirshops en een restaurantje er in geslaagd bijna alle laatste bahts op te maken (mocht er iemand nog gaan binnenkort, laat maar weten, ik heb nog wat) en toen naar de gate. Precies op schema gingen we aan boord van dezelfde Airbus als die van de heenreis. En klokslag 01.50 uur gingen de throttles in het vooronder en maakten we met flauwe klimmende rechterbochten een afscheidsronde boven de prachtig verlichte, bruisende, heerlijke stad der engelen, Bangkok.
We zullen je missen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
