Dag 31 en 32
Door: Joost
Blijf op de hoogte en volg Joost
11 Augustus 2017 | Singapore, Singapore
9 augustus 2017
Au, dat deed wel even zeer, zo vroeg op de morgen. Wie heeft het fenomeen “vroege ochtendvlucht” eigenlijk ooit bedacht?…
Iets na vijven hadden we uitgecheckt en niet veel later kwam de Uber ons op pikken voor het ritje naar het vliegveld. Daar was het nog lekker rustig (gek hè?…), dus we waren in no-time door alle poortjes en langs alle balies en konden op zoek naar goede koffie. Van vorig jaar, toen we vanaf hier naar Bali vlogen, wisten we nog dat er in de hoek een prima tentje zat die heerlijke cappuccino schonk.
Iets na 07.30 uur taxiëden we met de Airbus van Air Asia naar de baan en luttele minuten later scheerden we nog eenmaal langs Mount Merapi en al die andere grillige vulkaantoppen die Java rijk is. Sas en ik weer uiterst comfortabel bij een nooduitgang en dus met lekker veel beenruimte, de kids drie rijen achter ons naast elkaar. We hingen nog geen kwartier of die twee lagen allebei voorover, met hun hoofd op het uitklaptafeltje, in diepe ruste en zouden pas vlak voor de landing door de stess gewekt worden toen hun tafeltje weer ingeklapt moest worden.
Ik heb nog even de immigratie-papieren voor Singapore ingevuld en een ontbijtje naar binnen getikt en ben toen ook een uurtje weg gedoezeld. Na 2 uur en 10 minuten landden we op Changi Airport.
Hier werd het verhaal even narrig…
Toen we onze bagage van de band hadden gehaald, werden we er uit gepikt om de tassen door een scanner te doen. Daar ging het alarm af. Niet, zoals wij dachten, voor de machete van Tana Toraja, maar voor twee andere messen van Gijs. Een oefen-mes die hij voor zijn verjaardag had gehad en een nieuw mes dat hij op Malioboro Street had gescoord.
Laten dat nou net twee messen zijn die in Singapore ten strengste verboden zijn…
Daar het een zaak van de Airport Police werd, heb ik gezegd dat het mijn messen waren die ik als souvenir had gekocht. Sas en de kids moesten apart gaan zitten en ik werd mee genomen voor verhoor en gedoe.
Het verhaal werd nog een beetje lastiger, daar het twee messen betrof. Als je met één mes betrapt wordt en je hebt nog geen wapen-aantekening achter je naam staan, dan kom je er met een waarschuwing en een vermelding in de systemen van af. Maar het ging hier om twee messen en da’s hier eigenlijk voldoende om vast gezet te worden. Gelukkig klikte het wel een beetje met de beste man en lukte het om er nog een draai aan te geven, zodat het toch bleef bij de officiële waarschuwing. Messen zijn we uiteraard kwijt. Win some, lose some.
Ik heb nog eens extra gevraagd of het Tana Toraja-mes wel mocht, maar dat was geen probleem, stelden zij. Een machete mag je mee nemen in de ruimbagage, maar een vlindermes dus niet… Ehhh, ok….
Zeker?… Niet dat ik hier morgen weer zit?…
Nee, zeker weten, zolang je het maar incheckt.
Nou, dat was wel weer even genoeg consternatie op de vroege ochtend. Gauw door de poortjes naar buiten, wat lokale valuta gepind, ingelogd op de wifi van de luchthaven en…. een Uber besteld! Haha, want hier mogen die wel gewoon de luchthaven op. Binnen 5 minuten hadden we een auto voor onze neus staan en konden we ons naar on hotel laten brengen.
Het Raintr33 Hotel ligt op een perceel van ruim 10.000 m2 en bestaat uit twee enorme koloniale gebouwen die te midden liggen van een hele groene bosrijke omgeving. Het ligt hemelsbreed zo’n 4,5 km noord-noordwest van het vliegveld, vlak voor de kust.
Het is een oase van rust, wat al bijzonder is voor de ligging, en is werkelijk heel mooi aangelegd. Voor het hoofdgebouw, waar onze kamers in liggen, bevindt zich het zwembad, verzonken in een soort verhoging.
Onze kamers bevinden zich aan de andere kant en zijn erg ruim, wat weer bijzonder is voor hotels in Singapore in het algemeen, want de meterprijzen liggen hier gruwelijk hoog, dus normaal betaal je voor dit soort ruimtes minstens factor 4 of 5.
Vanuit je slaapgedeelte kijk je door een groot raam de badkamer in (gelukkig voor Gijs en Maas kon je een rolgordijn laten zakken…), waar een hele ruime inloopdouche zit met regendouche.
Zowel vanuit de badkamer als van uit de slaapkamer, kun je dubbele houten deuren open slaan en kom je op een enorm balkon, van zo’n 3 x 7 meter. Hier bevindt zich de wastafel, hoe geestig is dat. Grote ventilators zorgen voor verkoeling en je kunt bamboe rolgordijnen laten zakken tegen de zon. Goeie airco en razendsnelle wifi maken de zaak af.
We hebben twee kamers naast elkaar; een prima plek voor de laatste night-stop.
Eerst even geluncht. De arme jongen daar had het zweet op zijn kop. Het was nationale feestdag vandaag en dus waren veel mensen vrij. Hij stond dus alleen vandaag en moest zowel bedienen als koken en afruimen etc. Respect voor hoe hij toch alles in elkaar wist te draaien.
Even een kleine siësta gehouden en toen moest er natuurlijk geplonst worden. Probeer Muis maar eens binnen te houden als er water in de buurt is… Mijn teen maakt dat ik nog niet mee kan zwemmen, maar ben er natuurlijk wel gezellig bij gaan zitten en heb genoten van de complete one woman show van Maasje. Terwijl de avond viel, kleurde de hemel langzaam roze en kwamen tientallen vleermuizen uit de bomen tevoorschijn om te gaan jagen. Een mooi gezicht.
’s Avonds besloten we op het terras buiten te eten. Dat was een goede keuze qua temperatuur en uitzicht, maar qua achtergrond muziek konden we het niet slechter treffen. Het terras grenst namelijk aan de buitenbar waar een soort van karaoke set stond opgesteld. De twee huppeltutjes van de bediening die duidelijk niet waren aangenomen om hun horeca-talent, waren kennelijk zeer overtuigd van hun zangkunsten en wisten het ene liedje na het andere ernstig te mishandelen. En dat druk ik nog zacht uit. Het was echt ronduit vals, verschrikkelijk.
En toen er ook nog een random hotelgast mee ging doen en op een tenenkrommende manier een nummer van Billy Joel (mijn Billy Joel!!!) ging verkrachten, konden we het niet meer aanhoren en zijn we naar binnen gegaan. Dus als we nou een minpunt van dit hotel moeten bedenken, dan is het dat. Voor de rest helemaal prima.
Ik heb nog twee biertjes voor op de kamer gehaald en we hebben onze eigen muziek wat harder gezet. Zo hadden we toch weer een gezellige avond, een waardige afsluiter van deze vakantie.
Dag 32
10 augustus
Heerlijk geslapen! Deze kamers zijn volledig verduisterd, omdat ze niet met gordijnen werken, maar met die dubbele houten deuren die hermetisch afsluiten. Dus je ligt in het pikkedonker en dat maakt toch wel dat je verdraaid goed slaapt. Verder ook geen herrie van buiten, dus we hebben een prima ruk gemaakt.
Chill-dag was er beloofd aan de kids, dus pas tegen het eind van de ontbijt-tijd gingen we naar beneden en hebben we heerlijk ontbeten. Daarna even het eten laten zakken en toen uiteraard weer zwemmen, zwemmen, zwemmen.
Late-check out is tot 14.00 uur, maar omdat de vlucht pas ’s avonds was, hebben we een van de kamers nog wat langer geboekt, tot 18.00 uur vanmiddag. Dat gaf ons een mooie home base en vooral een stukje rust.
Tussen de middag weer geluncht. Erg lekker overigens. Sas en Gijs hadden “Eggsy Benzy”, iets met crumpet, avocado-pretje, zalm en gepocheerd ei. Gijs heeft al drie porties op, geloof ik, de afgelopen 24 uur. Hij vindt dat helemaal de bom.
Muis en ik gingen voor de “Bleat Burger”, een broodje burger van lamsvlees. Ook helemaal top.
Vlak voordat we dan toch echt de kamer af moesten, is Muis nog even gaan zwemmen met Sas. Ik heb aan de verslagen gewerkt en heb ons vast online in gecheckt voor de komende twee vluchten, terwijl Chief lekker de wifi op zat te zuigen.
Om 18.00 uur zijn we uit gecheckt. Even gedoe aan de balie, omdat voor de eerste keer in al mijn jaren met booking.com nu opeens voor verborgen kosten kwam te staan, in de vorm van tax en toeslag. Dat ben ik niet van ze gewend.
Uber laten komen en naar het vliegveld gereden. De bagage gauw in gecheckt, inclusief de tas met het mes van Tana Toraja. Dat leverde inderdaad geen problemen op aan deze kant. Kijken of dat straks in Amsterdam ook geldt…
En nu zitten we dus de laatste uurtjes uit te zitten, de laatste Singapore Dollars aan cappuccino te spenderen en de laatste mailtjes te versturen.
Hier houdt ook mijn verslag voor nou op. Hooguit nog een nawoord als we straks weer thuis zijn. Even alles op een rijtje zetten, alles laten bezinken en nog eens door de honderden foto’s scrollen.
Wat een trip is dit geweest…
Video 1: Raintr33 Hotel
Au, dat deed wel even zeer, zo vroeg op de morgen. Wie heeft het fenomeen “vroege ochtendvlucht” eigenlijk ooit bedacht?…
Iets na vijven hadden we uitgecheckt en niet veel later kwam de Uber ons op pikken voor het ritje naar het vliegveld. Daar was het nog lekker rustig (gek hè?…), dus we waren in no-time door alle poortjes en langs alle balies en konden op zoek naar goede koffie. Van vorig jaar, toen we vanaf hier naar Bali vlogen, wisten we nog dat er in de hoek een prima tentje zat die heerlijke cappuccino schonk.
Iets na 07.30 uur taxiëden we met de Airbus van Air Asia naar de baan en luttele minuten later scheerden we nog eenmaal langs Mount Merapi en al die andere grillige vulkaantoppen die Java rijk is. Sas en ik weer uiterst comfortabel bij een nooduitgang en dus met lekker veel beenruimte, de kids drie rijen achter ons naast elkaar. We hingen nog geen kwartier of die twee lagen allebei voorover, met hun hoofd op het uitklaptafeltje, in diepe ruste en zouden pas vlak voor de landing door de stess gewekt worden toen hun tafeltje weer ingeklapt moest worden.
Ik heb nog even de immigratie-papieren voor Singapore ingevuld en een ontbijtje naar binnen getikt en ben toen ook een uurtje weg gedoezeld. Na 2 uur en 10 minuten landden we op Changi Airport.
Hier werd het verhaal even narrig…
Toen we onze bagage van de band hadden gehaald, werden we er uit gepikt om de tassen door een scanner te doen. Daar ging het alarm af. Niet, zoals wij dachten, voor de machete van Tana Toraja, maar voor twee andere messen van Gijs. Een oefen-mes die hij voor zijn verjaardag had gehad en een nieuw mes dat hij op Malioboro Street had gescoord.
Laten dat nou net twee messen zijn die in Singapore ten strengste verboden zijn…
Daar het een zaak van de Airport Police werd, heb ik gezegd dat het mijn messen waren die ik als souvenir had gekocht. Sas en de kids moesten apart gaan zitten en ik werd mee genomen voor verhoor en gedoe.
Het verhaal werd nog een beetje lastiger, daar het twee messen betrof. Als je met één mes betrapt wordt en je hebt nog geen wapen-aantekening achter je naam staan, dan kom je er met een waarschuwing en een vermelding in de systemen van af. Maar het ging hier om twee messen en da’s hier eigenlijk voldoende om vast gezet te worden. Gelukkig klikte het wel een beetje met de beste man en lukte het om er nog een draai aan te geven, zodat het toch bleef bij de officiële waarschuwing. Messen zijn we uiteraard kwijt. Win some, lose some.
Ik heb nog eens extra gevraagd of het Tana Toraja-mes wel mocht, maar dat was geen probleem, stelden zij. Een machete mag je mee nemen in de ruimbagage, maar een vlindermes dus niet… Ehhh, ok….
Zeker?… Niet dat ik hier morgen weer zit?…
Nee, zeker weten, zolang je het maar incheckt.
Nou, dat was wel weer even genoeg consternatie op de vroege ochtend. Gauw door de poortjes naar buiten, wat lokale valuta gepind, ingelogd op de wifi van de luchthaven en…. een Uber besteld! Haha, want hier mogen die wel gewoon de luchthaven op. Binnen 5 minuten hadden we een auto voor onze neus staan en konden we ons naar on hotel laten brengen.
Het Raintr33 Hotel ligt op een perceel van ruim 10.000 m2 en bestaat uit twee enorme koloniale gebouwen die te midden liggen van een hele groene bosrijke omgeving. Het ligt hemelsbreed zo’n 4,5 km noord-noordwest van het vliegveld, vlak voor de kust.
Het is een oase van rust, wat al bijzonder is voor de ligging, en is werkelijk heel mooi aangelegd. Voor het hoofdgebouw, waar onze kamers in liggen, bevindt zich het zwembad, verzonken in een soort verhoging.
Onze kamers bevinden zich aan de andere kant en zijn erg ruim, wat weer bijzonder is voor hotels in Singapore in het algemeen, want de meterprijzen liggen hier gruwelijk hoog, dus normaal betaal je voor dit soort ruimtes minstens factor 4 of 5.
Vanuit je slaapgedeelte kijk je door een groot raam de badkamer in (gelukkig voor Gijs en Maas kon je een rolgordijn laten zakken…), waar een hele ruime inloopdouche zit met regendouche.
Zowel vanuit de badkamer als van uit de slaapkamer, kun je dubbele houten deuren open slaan en kom je op een enorm balkon, van zo’n 3 x 7 meter. Hier bevindt zich de wastafel, hoe geestig is dat. Grote ventilators zorgen voor verkoeling en je kunt bamboe rolgordijnen laten zakken tegen de zon. Goeie airco en razendsnelle wifi maken de zaak af.
We hebben twee kamers naast elkaar; een prima plek voor de laatste night-stop.
Eerst even geluncht. De arme jongen daar had het zweet op zijn kop. Het was nationale feestdag vandaag en dus waren veel mensen vrij. Hij stond dus alleen vandaag en moest zowel bedienen als koken en afruimen etc. Respect voor hoe hij toch alles in elkaar wist te draaien.
Even een kleine siësta gehouden en toen moest er natuurlijk geplonst worden. Probeer Muis maar eens binnen te houden als er water in de buurt is… Mijn teen maakt dat ik nog niet mee kan zwemmen, maar ben er natuurlijk wel gezellig bij gaan zitten en heb genoten van de complete one woman show van Maasje. Terwijl de avond viel, kleurde de hemel langzaam roze en kwamen tientallen vleermuizen uit de bomen tevoorschijn om te gaan jagen. Een mooi gezicht.
’s Avonds besloten we op het terras buiten te eten. Dat was een goede keuze qua temperatuur en uitzicht, maar qua achtergrond muziek konden we het niet slechter treffen. Het terras grenst namelijk aan de buitenbar waar een soort van karaoke set stond opgesteld. De twee huppeltutjes van de bediening die duidelijk niet waren aangenomen om hun horeca-talent, waren kennelijk zeer overtuigd van hun zangkunsten en wisten het ene liedje na het andere ernstig te mishandelen. En dat druk ik nog zacht uit. Het was echt ronduit vals, verschrikkelijk.
En toen er ook nog een random hotelgast mee ging doen en op een tenenkrommende manier een nummer van Billy Joel (mijn Billy Joel!!!) ging verkrachten, konden we het niet meer aanhoren en zijn we naar binnen gegaan. Dus als we nou een minpunt van dit hotel moeten bedenken, dan is het dat. Voor de rest helemaal prima.
Ik heb nog twee biertjes voor op de kamer gehaald en we hebben onze eigen muziek wat harder gezet. Zo hadden we toch weer een gezellige avond, een waardige afsluiter van deze vakantie.
Dag 32
10 augustus
Heerlijk geslapen! Deze kamers zijn volledig verduisterd, omdat ze niet met gordijnen werken, maar met die dubbele houten deuren die hermetisch afsluiten. Dus je ligt in het pikkedonker en dat maakt toch wel dat je verdraaid goed slaapt. Verder ook geen herrie van buiten, dus we hebben een prima ruk gemaakt.
Chill-dag was er beloofd aan de kids, dus pas tegen het eind van de ontbijt-tijd gingen we naar beneden en hebben we heerlijk ontbeten. Daarna even het eten laten zakken en toen uiteraard weer zwemmen, zwemmen, zwemmen.
Late-check out is tot 14.00 uur, maar omdat de vlucht pas ’s avonds was, hebben we een van de kamers nog wat langer geboekt, tot 18.00 uur vanmiddag. Dat gaf ons een mooie home base en vooral een stukje rust.
Tussen de middag weer geluncht. Erg lekker overigens. Sas en Gijs hadden “Eggsy Benzy”, iets met crumpet, avocado-pretje, zalm en gepocheerd ei. Gijs heeft al drie porties op, geloof ik, de afgelopen 24 uur. Hij vindt dat helemaal de bom.
Muis en ik gingen voor de “Bleat Burger”, een broodje burger van lamsvlees. Ook helemaal top.
Vlak voordat we dan toch echt de kamer af moesten, is Muis nog even gaan zwemmen met Sas. Ik heb aan de verslagen gewerkt en heb ons vast online in gecheckt voor de komende twee vluchten, terwijl Chief lekker de wifi op zat te zuigen.
Om 18.00 uur zijn we uit gecheckt. Even gedoe aan de balie, omdat voor de eerste keer in al mijn jaren met booking.com nu opeens voor verborgen kosten kwam te staan, in de vorm van tax en toeslag. Dat ben ik niet van ze gewend.
Uber laten komen en naar het vliegveld gereden. De bagage gauw in gecheckt, inclusief de tas met het mes van Tana Toraja. Dat leverde inderdaad geen problemen op aan deze kant. Kijken of dat straks in Amsterdam ook geldt…
En nu zitten we dus de laatste uurtjes uit te zitten, de laatste Singapore Dollars aan cappuccino te spenderen en de laatste mailtjes te versturen.
Hier houdt ook mijn verslag voor nou op. Hooguit nog een nawoord als we straks weer thuis zijn. Even alles op een rijtje zetten, alles laten bezinken en nog eens door de honderden foto’s scrollen.
Wat een trip is dit geweest…
Video 1: Raintr33 Hotel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
