Japan, voorwoord
Door: Joost
Blijf op de hoogte en volg Joost
03 April 2016 | Nederland, Middelharnis
Van het ene moment op de andere zag alles er anders uit. Zowel privé, zakelijk als op sportief gebied stond alles op zijn kop. Privé een zware belasting voor Sas en de kinderen, nu ik daar 24/7 plat lag en de nodige verzorging moest hebben. Zakelijk, omdat ik van eigen ondernemer met normaal een ritme van 7 werkdagen per week, ineens naar full-time niets doen ging en mijn jaar-targets down the drain zag gaan. En sportief, omdat de grote passie die ik had gevonden in het karate, in één spreekwoordelijke klap, uit het beeld leek verdwenen. Van bijna dagelijks trainen terug naar nul, dat hakte er flink in.
De vooruitzichten waren niet florissant. Gezien de ernst van de blessure en het feit dat ik natuurlijk geen 18 meer was, waren de eerste prognoses dat ik blij mocht zijn als er straks überhaupt weer normaal gelopen kon worden.
Ik weigerde echter mij daar bij neer te leggen en nam mij voor me helemaal het schompes te trainen. Ik moest en zou weer in mijn gi (karatepak) komen, linksom of rechtsom.
Dankzij de operatie van een briljant orthopeed in het AMC en vooral ook dankzij de niet aflatende inzet van de therapeuten van Manual Fysion in Amsterdam, waar ik sinds het ongeval nog altijd 4 sessies per week train, werd mijn been weer sterker en sterker en kon ik de lat steeds hoger gaan leggen.
100% terug komen zal nooit meer lukken en ik heb nog altijd een lange weg te gaan, maar ik ben nu al verder dan een ieder had durven voorspellen en ik voel dat er nog winst is te behalen.
Het belangrijkste op sportief gebied is dat ik weer bezig kan en mag zijn met karate en dat ik het grootste deel van de trainingen weer mee kan doen.
Ik had mij al heel lang voorgenomen om, als ik eenmaal de zwarte band had bereikt in het karate, een reis naar Japan te maken om daar respect te betuigen aan wijlen Sosai Mas Oyama, de stichter van het Kyokushin Karate. Om zijn graf te bezoeken en de plekken in de stad waar hij zijn eerste buiten-dojo begon en ook de eerste Honbu die hij enkele honderden meters verder begon. Maar ook om de bergen in te trekken (Mitsumine en Minobu), waar hij zich destijds maandenlang in eenzaamheid terug trok om te trainen en te mediteren. Daar wilde ik ook rond trekken en trainen en proberen te ervaren wat hij destijds gevoeld moet hebben.
En zo werden plannen omgezet in daden.
Wat het extra speciaal maakt, is dat Jacques, mijn Sensei, dezelfde reis wilde maken en dat we nu dan ook samen gaan. Dat maakt het voor mij wel helemaal af, want hij is degene geweest die mij bekend heeft gemaakt met deze tak van sport en aan wie ik alles op dit gebied te danken heb. Zonder hem had het leven er heel anders uit gezien, niet alleen voor mij overigens, maar voor mijn hele gezin.
Er werd gemikt op de eerste weken van april, deels omdat dat het beste uit kwam in de drukke agenda van Budokai Senshi, maar vooral ook omdat ik dat als een mooie symbolische afsluiter zag van twee jaar revalideren. Daarnaast is begin april een mooi moment om Japan te bezoeken; de winter maakt plaats voor de lente, het land kleurt roze van de kersenbloesem en je zit nog net voor het drukke toeristenseizoen.
Een globale planning is gemaakt, overnachtingen zijn geregeld, zowel in de stad als in de bergen en met de hulp van bevriende Sensei's zijn de eerste contacten met dojo's gemaakt. De rest zullen we daar ter plekke zien en beleven. Maar dat het weer een bijzondere ervaring gaat worden, dat staat wel vast.
Osu!
-
03 April 2016 - 20:29
LJ:
Wat een geweldig idee en actie, Joost. Heel mooi en heb eengeweldige reis. -
03 April 2016 - 20:39
Miranda Bal:
Ha Joost, we wensen je/jullie een hele mooie levenservaring toe en lezen heel graag weer mee via waarbenjij.nu -
03 April 2016 - 21:10
Barbara:
Wauw Joost. Ook jouw verhaal bevestigt het weer: it's all in the mind... Ik ben ontzettend benieuwd naar je ervaringen. Grote Groet -
03 April 2016 - 21:41
Dirk:
Ik wens jullie een goeie reis, en een hoop mooie ervaringen. geniet! Osu. -
05 April 2016 - 13:56
Dirk Jan:
Een hele mooie reis, dit is al een mooi verhaal en het word denk ik alleen maar mooier.Osu -
05 April 2016 - 20:16
Ria Langeweg (collega Van Linda):
Een hele mooie reis gewenst voor jullie 2.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley