Thailand op krukken…. Nawoord

Thailand op krukken...
Nawoord



Gijs: Floating Market, eettentjes, hotels, monniken, tempels, vruchten, mooie natuur, aziatische ogen, zwart haar, symbolen.


Het zit er op. Om 09.15 uur vanochtend raakten we het dek van Amsterdam en was de vakantie officieel voorbij. Maar wat een heerlijke reis is dit weer geweest.

Er waren de laatste weken voor de reis veel signalen en redenen dat we het niet moesten doen, dat we deze vakantie moesten annuleren en dat we rustig aan moesten doen. De heftige blessure aan mijn knie, luttele weken na het boeken van deze reis, heeft ons dagelijkse ritme aardig op zijn kop gezet. Iedere dag 6 à 7 uur hard trainen en revalideren, en meerdere dagen per week op en neer naar Amsterdam voor de behandeling, hoe moest dat dan in Thailand? En zou het daar wel gaan? Eerst in het vliegtuig met een been dat nog niet eens kon buigen, en dan daar met alle activiteiten en oneffenheden in de terreinen. En wat als het daar mis ging, wat dan?
En daarnaast was er de financiële kant. Nu één inkomen bijna geheel was weg gevallen, was het dan wel verstandig om zo’n reis door te zetten?...

We hebben best wel even zitten wikken en wegen. Hebben geregeld verstand en gevoel tegen over elkaar gezet en laten bekvechten. Dan weer wisten we het wel, dan weer speelden we advocaat van de duivel.
Maar eigenlijk zochten we steeds naar dat stukje houvast om wel te kunnen gaan. We hadden ons er zo op verheugd en erger nog, de kids hadden er ook zo veel zin, er was al zo veel voorpret aan vooraf gegaan. En toen we richting de kleintjes een keer lieten vallen dat het feest wellicht niet door kon gaan, deed hun teleurstelling ons zoveel pijn.
Nadat zowel de behandelend arts van het AMC als de fysio-therapeut aangaf dat het haalbaar zou zijn, zolang ik me maar aan bepaalde voorwaarden zou houden, besloten we de go / no-go te laten afhangen van de stoelen in het vliegtuig. Als het zou lukken om zowel heen als terug stoelen met extra beenruimte te krijgen, dan zouden we gaan.
Twee weken voor vertrek kwam het bericht; de stoelen werden gegarandeerd door China Airlines! Toen wisten we het zeker, gaan met die banaan!

Sterker nog, vliegen met krukken kan ik eigenlijk iedereen aanraden... Als je een hekel hebt aan wachtrijen bij de check-in of voor de douane, als je graag stoelen met extra beenruimte hebt, als je graag als eerste aan boord gaat, zodat je je geen weg hoeft te banen naar je stoel, als je verwend wilt worden met het eten van de 1e-klas terwijl je 2e-klas vliegt, als je met apart vervoer van de kist wilt worden opgehaald, etc etc, dan kan het helpen om op krukken op pad te gaan... Voor de liefhebber heb ik straks twee krukken en een brace te leen...

Tuurlijk, het bleek af en toe gedoe. Het tempo moest wat aangepast worden en met bepaalde activiteiten kon ik niet mee doen of moest er geïmproviseerd worden. Maar over het geheel genomen viel het nog wel mee. Alle dingen die we van tevoren gepland, bedacht of gehoopt hadden, hebben we kunnen doen en nog meer dan dat. En ach, voor de eettentjes gold natuurlijk geen beperking, ik had immers last van mijn knie, niet van mijn slokdarm...

Maasje: lekker eten, olifanten, Boeddha’s, tempels, drukte, veel stalletjes, markten, grappige spleetoogjes, shopping malls, monniken

Wat is Thailand toch een prachtland! Een prachtland met prachtmensen. Het land van de eeuwige glimlach, het respect waarmee mensen elkaar begroeten en bedanken, het prettige ritme van de Tropen, het leven dat zich voor het allergrootste deel op straat af speelt, het land waar je je zelden of nooit ongemakkelijk voelt of je bedreigd voelt, het land met de heerlijke chaos in het verkeer maar dan zonder het onophoudelijke getoeter zoals in steden als Caïro en Teheran. Het land waar altijd mensen wakker zijn, waar er altijd bedrijvigheid is, het land van de ontelbare markten en kraampjes. Elke plek waar potentieel mensen kunnen komen, is een goede plek om een winkel of stalletje te beginnen en dan bij voorkeur thematisch. Verkoopt er één koopman grote zakken rijst langs de snelweg, dan weet je dat je de komende kilometers nog tig stalletjes gaat zien met identieke zakken rijst. En allemaal hebben ze bestaansrecht.

En dan het eten, oh het goddelijke eten. Misschien wel hetgeen waar Sas en ik de meeste voorpret van hadden, de wetenschap dat je eigenlijk niet mis kunt grijpen, dat heel Thailand een oase is voor de liefhebber van de lekkere pittige Aziatische keuken in de meest verfijnde vorm. Natuurlijk moet je voorzichtig zijn, moet je geen water uit de kraan pakken of bijvoorbeeld sla eten waarvan je kunt vermoeden dat het met dergelijk water is gewassen. Net zoals je geen ijs moet pakken of rauwe groenten. Maar voor wie een beetje op let, maar tegelijkertijd wél durft, is de Thaise keuken een waar Walhalla. Dat begint al op de markten waar de verse waar je toelacht vanuit de rijk uitgeruste stallen. De geuren- en kleurenpracht is overweldigend en verveelt nooit. En al die heerlijke kruiden komen terug in de maaltijden. Kokos, lemongrass, basilicum, de kenmerkende smaken bij elk gerecht. Koop je tien sateetjes bij tien verschillende stalletjes, dan proef je ook tien verschillende sauzen en marinades, elk een handtekening van de bereider en elk om je vingers bij op te eten.

Saskia: buigen, witte make-up, massages, knotterheet, tropische regenbuien, fietstochtjes, heet eten, Chang biertjes op balkon, koning/koningin, geen klokken

Thaise kinderen huilen niet, Thaise honden blaffen niet. Ook dat viel me deze reis op. Hoe erbarmelijk de omstandigheden soms zijn met het leven op straat of hoe laat op de avond het soms is voor de allerkleinsten bij moeder op de rug, Thaise kinderen huilen nooit. Ze vermaken zich met niks, ze worden streetwise waar je bij staat en altijd, altijd komt daar die glimlach weer. Dat er zoveel honden leven in Thailand is iets wat ik niet kon herinneren van vorige bezoekjes. Hele roedels tegelijk beheersen soms het straatbeeld, maar geen enkele keer voel je je bedreigd door deze brave vlooienbalen. Ze kennen de wetten van de straat, weten hoe ze zich door het drukke verkeer moeten manoeuvreren en zijn net zo relaxed naar de mensen toe als dat de mensen relaxed naar de honden zijn. Of dat nou een voortvloeisel is uit het Boeddhisme, ik weet het niet, maar de dieren worden allemaal gedoogd en met rust gelaten.

Het Boeddhisme, ook niet weg te denken uit het straatbeeld van Thailand. Overal waar je kijkt, staan prachtige tempels, altijd keurig onderhouden, overal zijn kleine offer-altaars, eveneens in perfecte conditie en altijd voorzien van verse bloemen, overal staan Boeddha-beelden in alle bekende poses en overal zie je de monniken, duidelijk herkenbaar in hun oranje gewaden en hun kortgeschoren kapsels. Waar ik wel weer even aan moest wennen, was dat de monniken ook duidelijk met hun tijd mee gaan. Het plaatje van een monnik die zijn I-phone aan het uitchecken was, is iets wat mij oprecht verbaasde en die ik niet aan zag komen.
Ook niet weg te denken uit het straatbeeld, zijn de ontelbare grote foto’s en posters van het koningspaar, koning Bhumibol en koningin Sirikit, immer omrand door grote gekrulde lijsten. En altijd zijn het foto’s van jaren en jaren terug, strak geposeerd in blakende gezondheid. Dat de koning al oud is en tobt met zijn gezondheid en dat voor de koningin de tijd ook niet heeft stil gestaan, is iets wat je in het straatbeeld niet terug vindt. En ik wed dat het gros van de bevolking er dan ook nog altijd van overtuigd is dat hun koning en koningin er nog altijd uitzien als op de foto.

Joost: glimlach, respect, handelen, zalig eten, geuren, fruit, tuktuk, aanbidding, adoptie-gezinnetjes, no can have no can do


De wereld rond reizen met onze kids, het is en blijft een feest. Ze vinden alles leuk en interessant, staan open voor het proberen van nieuwe dingen en passen zich moeiteloos aan. Deze reis was daarin geen uitzondering.
Er is geen onvertogen woord gevallen, we hebben super gelachen en het was gezellig van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat. Rondstruinen over marktjes en door nauwe steegjes, proeven van lokale gerechtjes uit stalletjes en lekker tafelen in een restaurantje, met dieren bezig zijn in de natuur of met z’n tweetjes aan klooien in de branding, ze vinden het allemaal geweldig.
Extra hulde deze reis voor de manier waarop ze met de nachtrust zijn om gegaan. Na aankomst in Bangkok hebben ze de eerste dag als bikkels doorgehaald en zijn ze ‘s avonds vroeg gaan slapen, waarna ze klokje rond getrokken hebben. Een ideaal scenario, want daardoor waren ze op dag twee al in het nieuwe ritme. Van jetlag was er eigenlijk geen sprake meer. De twee keren dat we ‘s nachts gereisd hebben, een keer met de trein en een keer met de bus, hebben ze geweldig goed geslapen, waardoor ze daar geen moment last van hebben gehad. En ook vannacht, met het rare tijdstip van vertrek en de lange vlucht hebben ze het super gedaan.
Dit was natuurlijk maar een korte reis voor ons doen, dus dan is het dubbel zo knap en prettig als je de rust op tijd pakt en de jetlag zo gauw mogelijk verslaat.

Het mooiste is om dit allemaal met ons viertjes te kunnen doen. Het is onze droom om onze kleintjes zoveel mogelijk van de wereld te laten zien. Daar hebben we alles voor over. Er is zoveel te zien en te beleven en we willen ze daar zo veel mogelijk van mee geven. Mensen ontmoeten, natuur en cultuur zien, voelen en beleven, respect krijgen voor alles wat er leeft en geleefd heeft, en dan het liefst alles in zo puur mogelijke vorm. De beestjes in het wild vinden, de lokale mensen ontmoeten, het echte eten proeven, alleen zo leer je een land een beetje kennen.
En met Sas en de kids kan dat. Sas, de liefde van mijn leven, die er net zo in staat als ik, die het ook heerlijk vindt om dit soort reizen avontuurlijk en actief te beleven. Als ik met Sas weer over een bijzonder plekje struin, dan voel ik me altijd weer zo’n geluksvogel. Waar ik haar aan heb verdiend, weet ik nog altijd niet, maar ik hoop nog talloze mooie plekken met haar te mogen ontdekken.

We gaan maar weer eens hard sparen voor een volgende reis. Nog geen idee waar die ons brengen zal, maar dat het weer een mooi avontuur gaat worden, dat staat bij voorbaat vast. Maar dan hopelijk wel weer een avontuur zonder krukken.....