In Dubai you don't walk.... You'ld melt...

Dinsdag 12 juli

Vandaag een relaxte reisdag op het program. Prima getukt in het B&B-hotel in Frankfurt en daar nog even goed kunnen ontbijten. De auto kan ik daar voor een habbekrats stallen tot 18 augustus, en dan staat ie nog overdekt en achter slot en grendel ook. Voor een prijs waar je op Schiphol net 3 dagen voor op kort parkeren staat zo’n beetje…
Een taxi bracht ons in 10 minuten naar het vliegveld en klokslag 08.00 uur waren we ingecheckt. Alles op orde.

De kleine twee uur die we moesten wachten tot het boarden, waren zo om met een bezoeken aan de Starbucks en het slenteren door de winkeltjes.
Sas verraste mij door me vast voor mijn verjaardag een mooie zonnebril cadeau te doen. Die zal zeker van pas gaan komen de komende weken.

Op schema stegen we op in de B-777 van Emirates. Was alweer even geleden dat we met deze maatschappij vlogen, maar het blijft een aanrader. Alles goed geregeld, veel en zeer behulpzaam personeel en goede service. Prima maaltijd, leuke extra’s (zelfs ijsjes vlak voor de landing!), genoeg te drinken en hele uitgebreide entertainment op groot scherm.

Toen we iets na zevenen ’s avonds, lokale tijd, landden op Dubai, hadden Sas en ik hetzelfde voorgevoel. Was het wel goed gegaan met de bagage?… Nooit eerder hebben we problemen gehad hiermee, maar nu we voor 24 uur een stop-over maken alvorens door te vliegen naar Jakarta, bekroop ons ineens zo’n gevoel.
En ja hoor….. toen de bagageband tot stilstand kwam, was er van onze tassen geen spoor te bekennen.
Hmmm, beetje jammer dit. Want dat betekent gedoe. Na een paar kantoortjes gezien te hebben, leek het voor elkaar. Bagage was uit het systeem gehaald en zou na een uur of twee klaar staan. Daar het hotel vlak bij het vliegveld is, besloten we daar vast naar toe te gaan en dan zou ik na een paar uur terug gaan om de tassen op te halen.

Ik vroeg aan de man of het te lopen was naar het hotel en toen sprak hij de mooie woorden.
“Walking?… In Dubai you don’t walk. You would melt.”

Haha, and the boy was right. Toen we de schuifdeuren door liepen naar buiten, werden we overvallen door een klamme hitte. Hoewel het al donker was, was het nog altijd 36 graden en de luchtvochtigheid lag dermate hoog dat je binnen no-time het zweet op je voorhoofd had. Daar wilde je inderdaad niet te lang in wandelen.
De shuttlebus stond al te wachten en 10 minuten later checkten we in, in het Premium Inn Hotel. Een net hotel met wederom een leuke familiekamer. Helemaal prima.

We hadden deze stop-over ingepland om de reis te breken. Als we direct door waren gevlogen, hadden we een overstap van bijna 6 uur gehad op Dubai. Dan was je midden in de nacht, rond 02.00 uur, pas weer verder gegaan.
Dat leek ons niet relaxed, zeker niet met de kids er bij. Nu hebben we dit hotelletje geboekt, kunnen daar morgen lekker zwemmen en morgen nog even Dubai in, om dan morgenavond om 18.30 uur de volgende vlucht naar Jakarta te pakken. Ideaal.

Lekker gegeten in het restaurant van het hotel. Daarna ben ik met Gijs weer naar het vliegveld gegaan. Helaas was er pas één rugzak boven water en is de tweede nog zoek. Da’s wel een beetje balen, zeker omdat er wat spullen in zitten die we nu wel zouden kunnen gebruiken.
De ene tas mee genomen en weer terug in het hotel.

Terwijl ik dit typ, word ik gebeld vanaf het vliegveld. Tas is nog steeds zoek… grrr…
Ze zijn bang dat de tag er vanaf is, waardoor het tracking systeem de tas niet meer kan vinden en hebben nu mensen in die ruimte gestuurd om zelf te gaan zoeken. Als er nieuws is, bellen ze…
Bah bah.
Afijn, de enige domper op de verder zo voorspoedige reis. Komt wel weer goed. Eerst maar eens even een tukkie doen…


Woensdag 13 juli

Toen vanochtend de wekker om 08.00 uur ging, was mijn eerste gang die naar de telefoon om met de receptie te bellen. En ja hoor, gelukkig, vannacht was de ontbrekende tas alsnog afgeleverd door m’n vrienden van de bagage department.
Pfff, gelukkig, want zodra Maasje haar ogen open deed, hadden we nog maar één missie, en dat was zo snel mogelijk het zwembad in. En daarvoor hadden we zwemkleding nodig, en daarvoor dus weer die tas…

Het zwembad bevindt zich op het dak van het hotel. Zelfs op dit tijdstip is het al knottertje heet en schijnt de zon al onverbiddelijk. Wennen aan het water is dan ook niet nodig, het is dermate opgewarmd dat je gewoon een lauw-warm bad in stapt. Heerlijk.
Over de lage muren had je een fraai uitzicht over de zinderende stad met de trillende lucht er boven.

Gijs was nog even blijven liggen. We maakten hem iets na 09.00 uur wakker om te gaan ontbijten. En dat was echt prima verzorgd, met een uitgebreid buffet, warm en koud. Alles vers bereid. Daar konden we dus even een goede bodem leggen voor onze enige echt missie van vandaag; The Dubai Mall.

The Dubai Mall lag op een kwartiertje rijden met de taxi. Indrukwekkend om tussen al die wolkenkrabbers door te rijden. Geen rechte, 13 uit een dozijn, gebouwen, maar elk met een eigen uniek ontwerp. Erg gaaf.
Van buiten af ziet de mall er niet eens zo indrukwekkend uit, gewoon een nette ruime entree. Maar eenmaal binnen val je van de ene verbazing in de andere. Wat een rijkdom, wat een weelde. Ik weet niet of je moet stellen dat als je enigszins mee wilt tellen, hier een flagstone moet hebben, of dat als je hier geen flagstone hebt, je niet mee telt. Alle grote namen, op welk gebied dan ook, hebben hier de meest prachtige winkels staan, in een fantastisch ruime setting, met enorme marmeren hallen er tussen. Je vindt er natuurlijk de geijkte merken zoals Prada, Gucci, Louis Vutton etc, maar ook alle andere merknamen zijn vertegenwoordigd, hoe gek je het ook verzint. Wat dacht je bijvoorbeeld van een hele winkel met alleen maar The Pink Panther?… Of een grote winkel met enkel Hershey’s?… Of de Ferrari-store, waar de bolide van Schumacher in de etalage stond.
“Build a bear” was ook zo’n topper, waar je je eigen knuffelbeer kunt samen stellen en maken. (ja, ook eenhoorns, maar daar hebben we Maasje van kunnen weerhouden…)
Wel heeft ze - eindelijk - haar slag kunnen slaan bij de Mac winkel. Een godsvermogen voor een lippenstiftje, maar hé, wie ben ik…
Terwijl Sas en Maasje wat kledingwinkels afstruinden, stonden Gijs en ik ons te vergapen aan het grootste aquarium ter wereld, waar je vanaf de buitenkant naar binnen kon kijken. Grote roggen en haaien zwommen ons voorbij, afgewisseld door de meest tropische vissen. Het is dat we ze straks in Australië in het wild verwachten te spotten, anders waren we zeker ook even naar binnen gegaan.
Maar het is natuurlijk al bizar dat je er zo tegen aan wandelt, in een winkelcentrum. Een paar hallen verder sta je opeens voor een waterval, met prachtige zilveren beelden van duikende mannen er in, terwijl weer een hal verder een complete ijsbaan was aangelegd waar tientallen mensen aan het schaatsen waren. In de “Souk”, stond weer een volledig uitgelicht skelet van de “Dincolopus Longus” onder een prachtige hoge koepel. Etcetera etcetera, het ging maar door.

In de vleugel “Kidzania”, waar alle speelgoedzaken bij elkaar zaten, waren complete attracties ingebouwd, zoals een enorm spookhuis en eentje waar je een hele foto-shoot uit het verleden kon doen.
Daar zijn we allemaal niet aan begonnen. Wel hebben de kids zich goed vermaakt in de Lego winkel, waar Gijs niet alleen van zijn vakantiegeld cool items wist te scoren, maar waar ze ook nog allebei een bouwpakket kregen die ze ter plekke in elkaar moesten zetten, wat hun een certificaat en een fotoscoop opleverden. Te leuk weer.

Met nog een pit-stop bij een heerlijk koffietentje, was de tijd zo om en moesten we rap op zoek naar een taxi. Terug in het hotel haalden we de bagage uit de locker room, hebben we gauw nog wat geknaagd en moesten we de shuttle bus alweer in richting het vliegveld.
En daar zitten we nu, aan de gate, om over 45 minuten te boarden voor de vlucht naar Jakarta.
Heerlijk relaxed allemaal. So far is de opgeknipte heenreis ons prima bevallen. Morgenochtend worden we wakker in Indonesië en kan de reis echt beginnen.
Dus….. wordt vervolgd.