Darwin, 1e keer

Darwin 3-4-5 juli

Wat een prima reis was dit!
Tegen vijven zijn we met de auto van Cuijk naar Dusseldorf gereden, waar we om 18.40 uur de ICE-verbinding naar de luchthaven van Frankfurt hebben gepakt. Met 300 km/uur en slechts 1 tussenstop in Koln, ben je er in slechts anderhalf uur.
Iets voor twaalven stapten we in de 747 van Qantas voor de vlucht naar Singapore. Helemaal prima. Perfecte service en, tot grote opluchting van Gijs, een uitgebreide entertainment-installatie per stoel.

Op Singapore hadden we een overstaptijd van ruim drie uur, ook niet verkeerd.
De kist ging uiteindelijk wel ruim een uur later dan gepland weg en daar waren wij met ons viertjes verantwoordelijk voor. D.w.z., het kwam door onze visa die door de “deskundige beambte” aan de gate niet terug gevonden werd in het systeem. Hoe chique en modern Changi-airport ook mag zijn, aan de gate ben je echt 30 jaar terug in de tijd. Pc’s die nog op DOS lopen, monitoren met groene schermen en personeel dat typt met een vinger en na elke toetsaanslag het resultaat wil bekijken op het scherm.
Tel daar ook nog het voor hun schaarse fenomeen bij van kinderen bij een ouder in het paspoort en het kan heel, heel, heel lang duren voor het kwartje valt.
Pas toen iedereen al lang en breed aan boord zat en men iemand van het hoofdkwartier had opgetrommeld, kwamen de visa van de kleintjes ook naar boven en mochten we nog rennen richting de slurf.

Van Singapore naar Darwin vlogen we met Jetstar, een soort van RyanAir dat veel vluchten uitvoert voor Qantas. Een Airbus 321 die duidelijk al een tijdje meedraaide en waar de beenruimte bijna gehalveerd was t.o.v. de eerste stretch. Maar het was nu nog slechts 4 uurtjes tuffen en bovendien, omdat we op Qantas-tickets vlogen, kregen wij zo’n beetje als enige wel eten, drinken en deken/kussen. Helaas geen space-invaders voor Gijs, maar dat gaf hem wel weer de rust om even een tukkie te doen.

Wat een verademing om weer in Aussie te zijn! Hoe aardig zijn die mensen hier, ongelooflijk. Er is echt niemand die niet groet en met een vriendelijk “How are you doing?” op je afkomt. En alles even oprecht. Vanaf het moment dat je voet aan de grond zet, voel je de laid back-sfeer en is alles meteen weer relaxed. Als je al niet een vakantiegevoel had, dan krijg je dat acuut als je de douane-dame hoort zeggen: “Hello there, love, how are you doing?”

Omdat we de kids (en onszelf natuurlijk) zo snel mogelijk in het nieuwe ritme wilden krijgen, hadden we ervoor gekozen om een wat luxer hotel buiten de stad te nemen, met goede bedden en niet teveel herrie van buitenaf. Darwin Airport Inn werd het dus, een hotel op slechts enkele minuten van het vliegveld.
Een two-bedroom suite, met twee slaapkamers, een aparte living, een grote badkamer en een lekker balkon, daaruit bestond onze family-room en het is echt ideaal. Perfecte keuze.
Supergoede bedden en alles netjes en keurig verzorgd.
Omdat we geboekt hadden vanaf de dag ervoor, konden we ‘s ochtends om 06.00 uur meteen onze kamer op. Eerst lekker allemaal gedouched en opgefrist en toen uitgebreid ontbeten. Dat was ook prima verzorgd.
Terug op de kamer eerst een kleine twee uur geslapen en ons toen klaar gemaakt om Darwin voor het eerst te gaan verkennen.

Darwin is een soort van Cairns, maar dan net niet. Het is een vergelijkbare plaats, een kuststadje met vergelijkbaar klimaat en min of meer eenzelfde indeling. Maar het is net allemaal wat minder verzorgd, net wat rommeliger, net wat armoediger.
Net als Cairns heeft het een Esplanade langs de kust, maar net wat minder mooi. Net als Cairns heeft het in parallelstraten erachter de winkels liggen, maar net wat minder bruisend. Net als Cairns heeft het een lagune aangelegd (omdat ook hier de stranden niet croc-safe zijn), maar het ligt dan weer net wat minder mooi.
Best erg natuurlijk dat je verwend bent met Cairns en dit nu dus gaat vergelijken met een plek waar je drie jaar geleden een aantal dagen hebt doorgebracht.... En toch doe je dat.
Neemt niet weg dat het weer heerlijk is. En toen we onze eerste Capuccino-to-go’s weer in de hand hadden en naar de kleintjes in het water keken die de eerste heremietkreeftjes alweer boven water visten, voelden we ons wel weer helemaal Aussie !

Dertig graden boven nul, strakblauwe lucht en zwoele avonden waarbij het kwik niet onder de 20 graden komt. Zo is het weer nu in Darwin en zo zullen we het, als het goed is, de komende weken hebben.
De kids hadden het dan ook heerlijk in het water. Al te lang mochten ze echter niet van ons, want we hadden deze eerste dag niet aan de UV-kleding gedacht en die heb je hier toch echt wel nodig. Met de plechtige belofte dat we de volgende dag terug zouden komen, zijn we weer naar het centrum gelopen waar we door een shuttlebusje van het hotel werden opgepikt. Ook zoiets dat weer prima geregeld was.

Terug in het hotel heb ik nog even met de kleintjes in het zwembad daar gezwommen, maar dat water was echt wel heel koud. Gijs zat na 10 minuten te klappertanden op de rand, want die heeft natuurlijk nul vet op zijn botten en was zo afgekoeld. Maas daarentegen trok vrolijk nog een paar baantjes....
Daarna lekker gegeten op het balkon. Er zit een klein keukentje in ons appartementje en Sas en ik hadden allebei gezworen dat je daar ook kon koken. Maar toen we met onze boodschappen terug kwamen, ontdekten we dat er helemaal geen kookplaat te bekennen was.... Sas, niet voor een gat te vangen, is vervolgens creatief aan de slag gegaan en heeft eieren gekookt in de waterkoker en soep opgewarmd in een electrisch hapjespannetje dat in een kastje stond. Helemaal prima.

Lekker gegeten en toen stortte het hele heilige huishouden een voor een in. Kids rolden total-loss het mandje in, en na een flesje wijn op het balkon, doken pa en ma er achteraan.
De volgende dag zouden we immers wel heel vroeg wakker worden......


Darwin 6 juli

Idee was om, daar we toch vroeg wakker zouden zijn, lekker uitgebreid te gaan ontbijten in het hotel en vervolgens de shuttlebus naar de stad te nemen.
Lang verhaal kort..... om half een werden we door housekeeping uit onze slaap geklopt!
16 uur aan een stuk hadden de kleintjes gesnurkt en wij niet veel minder. De vermoeidheid van de reis en de waanzinnig lekkere bedden hadden het gewonnen van de jetlag en het normale slaapritme dat we gewend zijn.

Eenmaal in de kleren hebben we de plannen toen maar bijgesteld. Allereerst hebben we dit hotel ook maar geboekt voor de laatste twee nachten in Darwin, als we terug komen van het zeilavontuur. Eerst wilden we op zoek gaan naar een hotel in het centrum, maar dit is zo relaxed hier en zo prima geregeld, dat we dit maar hebben verlengd. Zeker nu blijkt dat het op en neer rijden naar het centrum echt een eitje is.
Vervolgens hebben we een taxi naar de stad genomen en zijn we toen eerst ergens uitgebreid gaan lunchen. Daarna hadden we nog een paar items van onze checklist te kopen van zaken die mee moeten naar Gove morgen.
Toen alles afgevinkt was, zijn we weer richting Waterfront gegaan, ditmaal iets beter voorbereid. Waterfront bestaat dus deels uit een natuurlijk ogend strandje met heel rustig water, dat helemaal kroko-vrij is gemaakt en wordt gehouden. Er is nagenoeg geen golfslag en ideaal voor kleine kids. De eerste 50m kunnen de kleintjes ook nog makkelijk staan en lopen.
Vlak ernaast hebben ze een andere waterattractie verzorgd door namelijk een heuse branding te simuleren. In een soort van zwembad loop je over een nepstrand naar het water dat echter 50 minuten per uur met grote golven op je afkomt. En geen lullige golfjes... In het midden van het bad zijn de golven al gauw anderhalve meter hoog en die klappen met grote snelheid stuk op “het strand”.
De troepen werden hier dus opgesplitst. Sas en Gijs gingen weer naar het echte strand, waar Gijs uiteraard weer geen genoeg krijgt van de schelpdiertjes en kreeftjes die hij vakkundig boven water weet te halen. Dat blijft echt verbazingwekkend. Hij heeft dan ook altijd al snel publiek, omdat hij de enige is die die diertjes weet uit te halen. Blijft bijzonder.

Maasje gaat liever voor de sensatie en het was dan ook niet verwondelijk dat zij koos voor de hoge golven. Voor mij uit stapte ze fier op de branding af, in haar te leuke roze uv-pakje, inclusief bijpassend hoedje met flap aan de achterkant. Om op te vreten!
Bijna een uur lang hebben we op die golven gedeind. Wat was dat lachen. Eerst gewoon zwemmend, daarna Maas op een schuimrubber surfboard en tot slot nog in een grote opblaasband. Echt heel geestig.
Tijd vloog om en we moesten rennen om nog op tijd te zijn voor de shuttlebus terug naar het hotel.
Hier weer heerlijk relaxed gegeten en op het gemakkie aangeklooid. Uiteraard moest de Australie-traditie weer opgerakeld worden van vorige keer; het chips-borrelen. En uiteraard moest dit geschieden met de lime and black pepper-chips. Heerrrrrlijk !

Kids liggen er nu in en alles staat al klaar voor vertrek, want morgen gaat in alle vroegte de wekker en hopen we om 06.30 aan boord te stappen voor de vlucht van 5 kwartier naar Nhulunbuy, waar het avontuur pas eigenlijk echt gaat beginnen.
Wij drinken nog een paar VB-tjes (Victoria Brewed, echt australisch bier, erg lekker) en genieten van de zachte avond vanaf het balkon. Kleine hagedisjes houden ons gezelschap op de muur en krekels melden zich vanuit het gras beneden ons, al wordt terwijl ik dit schrijf, wel alles even overstemd door uitbundige Aussies, omdat hun team zojuist op tv New South Wales verslagen heeft met Rugby...