Sydney, part III

11-06
Wauw, deze dag was even een partij anders dan alle voorgaande dagen. Tuften we t/m gisteren nog compleet mellow yellow van het ene uitgestorven stukje natuurschoon naar het andere, met als motto "no worries", vandaag was het de omgekeerde wereld. Sydney centrum was ons reisdoel en openbaar vervoer was ons middel.

Op de camping kon je heel handig "daytrippers" kopen, kaartjes waarmee je de hele dag elke bus, trein en zelfs ferry-boot mag nemen. Ideaal, en het kost drie keer niets. Kinderen t/m 4 jaar reizen hier zelfs gratis. Daar kun je niet tegenop dieselen met de campervan.
Vanaf de camping was het een kleine 10 minuten lopen naar Delhi Road, waar we exact gelijk aankwamen met de bus. En deze bracht ons in een kwartier naar het centrum. We kwamen van de leuke kant de stad binnen, over Sydney Harbour Bridge, met links meteen zicht op de beroemde Opera. Deze brug, die hier ook wel"de klerenhanger" wordt genoemd, verbindt het zakelijke Noord-Sydney met het centrum middels een overbrugging over het smalste punt van de haven. Deze brug dateert alweer van 1932. Je kunt deze brug ook te voet oversteken en sterker nog, je kunt 'm zelfs beklimmen, maar met twee kleintjes is dat geen aanrader.

Wij hebben ons af laten zetten in York Street en zijn toen rechts uit de flank gegaan, waar je na 5 minuten uitkomt bij Cockle Bay. De monorail zoeft daar vlak over je hoofd en dat vonden G+M wel heel interessant. Zeker na de uitleg over hoe die zweeft, werd er scherp in de gaten gehouden wanneer de volgende langs zou komen.

In en rond Cockle Bay is er veel te beleven, met name voor kinderen. Het beroemde zee-aquarium zit er (staat voor morgen op het program), maar ook "Wildlife World", een unieke dierencollectie ingedeeld in negen leefgebieden.
Het klinkt misschien gek dat we naar iets dergelijks gingen, terwijl we zoveel wild in het echt hebben gezien en nog zullen gaan zien, maar het was een bewuste keuze. Aan de ene kant was het een perfecte kans om de dieren die we al gezien hadden nog eens goed te bekijken en er meer over te leren. Gijs en Maasje vonden dat prachtig en je zag dat herkenning van de dieren extra stimulans gaf er meer over te weten. Maar ook voor ons was het leerzaam. Zo had je bijv. de gevaarlijkste vogel ter wereld, de cassowary, die we op Phillip Island hadden gezien. Dat die in staat was om een volwassen vent te doden met zijn gigantische poten, dat wisten we al, maar dat hij er in zijn eentje verantwoordelijk voor is dat zo'n 150 soorten planten en bomen in het regenwoud kunnen blijven bestaan, was nieuw voor ons. Die bewuste planten en bomen produceren nl. zulke giftige vruchten dat geen dier ze kan eten. Behalve de cassowary. De zaadjes van die vruchten komen weer in de ontlasting en zo verspreiden die zich door het regenwoud. Zonder deze overigens prachtige vogel zouden ze allang verdwenen zijn.
En aan de andere kant konden we ook dieren van Australië bekijken die we waarschijnlijk niet tegen gaan komen, omdat ze in andere delen van het land zitten, omdat ze alleen 's nachts actief zijn (in Aus. zijn er 's nachts meer dieren actief dan overdag!) of omdat je ze simpelweg niet tegen wilt komen, zoals bijvoorbeeld de inland taipan, de meest giftige slang ter wereld.

Wat verder ook echt geweldig was aan deze "wild world in the city", was het interactieve aspect. Op veel plekken kon je zelf ook veel doen om meer te leren en te ontdekken. Zo kon je op computers van alles doen, maar je mocht ook echt beesten aanraken en vasthouden. Dat variëerde van onschuldige wandelende takken en mega-kevers met hun larven (echt op Gijsjes buik geschreven) tot de blauwtonghagedis en zelfs een diamantpython. Gijs en Maasje durfden allebei zonder aarzelen de toch flinke python vast te houden. Gijsje op zijn manier, heel voorzichtig en onderzoekend. En Maasje op haar manier, onbevangen en enthousiast. Het scheelde niet veel of ze was met de python op haar nek verder gaan wandelen...

Ook de vlindertuin was een groot succes. Tientallen prachtige exotische soorten vlogen om en over je heen en als je geluk had, landde er eentje bij je. Gijs met zijn engelengeduld met dieren had uiteindelijk beet toen een prachtige grote vlinder op z'n hand landde en daar lang bleef zitten. Zijn glunderende gezicht sprak boekdelen.
Alles was zeer ruim opgezet en de leefruimtes waren extreem royaal te noemen. Beter dan ik ooit heb gezien.

We zijn zo'n twee-en-half uur binnen geweest en hebben bij de uitgang bij zo'n kermis-grijpmachine nog een mooie koala-beer voor Maasje gescoord, die ze "koala-lieveschat" heeft gedoopt. Hetzelfde beertje, die we nu bij de eerste poging voor 1 dollar (zestig eurocent) te pakken hadden, lag binnen bij de souvenirshop voor 19,95 dollar. Toch goede zaken gedaan dus.

Even een bammetje geknaagd en rond de kleine haven gelopen en toen naar Darling Harbour gewandeld, waar een grote buitenspeeltuin was. Tussen hele groepen kinderen in hun verplichte schooluniformpjes konden G+M daar even ronddollen, terwijl wij aan de Starbuck's gingen.

Op weg naar de Opera, die Sas en ik nog even mee wilden pikken, zijn we eerst nog wat gaan lunchen. Sas en de kids gingen voor de fish 'n chips, terwijl ik een tentje verder voor het vlees ging. Aan de rand van de haven hebben we alles opgepeuzeld.
De bus bracht ons naar Circulair Quay, vanwaar het dan nog 5 minuten lopen was naar het beroemde gebouw.
Constructie van het gebouw begon in 1959, toen de deense architect Jorn Utzon een internationale designwedstrijd won met plannen voor een gebouw van 7 miljoen dollar. Na politieke inmenging stopte hij er in 1966 van ellende mee, waarna een hele delgatie australische architecten voor 102 miljoen dollar het interieur ontwierp. Utzon heeft het bouwwerk nooit meer persoonlijk gezien. In 1973 was het af, zij het dat het interieur heel onpraktisch was voor opera's. Desondanks worden er zo'n 3000 voorstellingen per jaar gegeven.

Het gebouw is van buiten schitterend om te zien en de ligging is ook waanzinnig. Ten oosten van de botanische tuinen, op het randje van de haven, met prachtig uitzicht op de skyline van Sydney en de Harbour Bridge.
We mochten van de portier stiekem even binnen kijken en dat viel ons zwaar tegen. Dan ziet het bouwwerk er ineens heel grauw en grijs uit. Maar van buiten nogmaals een toppertje.

Bij Maasje ging het licht uit ondertussen, dus we zijn op zoek gegaan naar de bus terug. Dat had even wat voeten in de aarde, omdat je dan eerst weer terug het centrum in moet, naar Queen Victoria Building (een gebouw dat we morgen nog even beter willen uitchecken) en daar pas weer de juiste buslijn konden oppakken. Het was volop spitsuur, wat ons af en toe weer deed verlangen naar een stille bush-site. Maar om 18.30 uur waren we weer bij de camper. Gauw nog wat gegeten en gedoucht en een uurtje later lagen de kleintjes moe maar voldaan in hun bedstee.
Morgen gaan we nog een dagje; zee-aquarium, botanische tuinen en een tocht door de haven met een ferry staan in elk geval op het program, en dat breiden we misschien nog wel wat uit.

12-06
Tweede dag om Sydney te bekijken en ditmaal onder een strakblauwe hemel. Wat een schitterend weer vandaag, het leek wel hartje zomer.
Om 10.00 uur zaten we weer in dezelfde bus als gisterochtend, alleen stapten we nu wat eerder uit, nl. meteen na het verlaten van de Harbour Bridge. Links uit de flank, richting het oosten, naar de botanische tuinen. Eerst even een pit-stop bij een lekker koffietentje voor een prima brunch.

The Royal Botanic Gardens, opgericht in 1816, beslaan een zeer groot gebied ten zuiden van de opera, en zijn een favoriete stek voor de picknickers, talloze joggers (als je niet jogt hier, hoor je er niet bij) en hen die lekker rond willen zwerven. Daar ons wandeltempo niet bepaald hoog ligt met G+M erbij (die overigens wel alles gelopen hebben vandaag. Hulde!), hebben wij onze wandeling beperkt tot het noordelijke gedeelte, daar waar het Governments House ligt. Aardig optrekje overigens... Prachtig aangelegd, goed onderhouden en met een flinke diversiteit aan bomen en planten uit de Zuid Pacific.

Aan de kant van de opera zijn we het park weer uitgelopen en toen langs het water naar Circulair Quay, vanwaar alle ferryboten vertrekken. Daar, voor de hoofdingang, heeft Maasje samen met een straatartiest een hele show weggegeven. Een vrouw, die daar als levend standbeeld stond, gehuld in een gouden gewaad en achter een Venetiaans masker, trok de aandacht van Maasje. Ze liep naar de vrouw toe en heeft daar bijna 10 min. staan dansen en dollen met die vrouw, die op haar beurt Maasje ook weer niet wilde laten gaan, want de toeschouwers stroomden ineens toe. Maasje ging er helemaal in op, erg grappig om te zien.

Vanaf werf 5 hebben we om 12.45 uur de ferry genomen richting Darling Harbour. Prachtig om alles nu vanaf het water te zien. Natuurlijk hielp het mooie weer ook mee, maar het opera-gebouw en andere aanblikken kwamen veel mooier over vanaf het water gezien.
Het was een mooie tocht, onder de brug door, langs twee steigers aan de overkant, westelijk om het centrum heen, waar we na ongeveer een half uur aanlegden pal voor het aquarium.

The Sydney Aquarium wordt in vele boekjes en folders genoemd als Australië nr.1 attractie. Of dat inderdaad zo is, kan ik niet beoordelen, maar mooi en indrukwekkend was het absoluut. Het geeft de rijkheid van het Australische zeeleven weer. Maar liefst drie oceania, gelegen in de Sydney Harbour, laten haaien, stingrays en grote vissen in de ene zien en zeehonden en dieren uit de haven in de andere twee. In talloze andere aquaria zie je alle andere, meest exotische en bizarre zeedieren uit de rest van Australië, evenals alle waterdieren uit de zoete wateren. Dus ook krokodillen, schildpadden, slangen en kikkers waren van de partij.
Eindelijk ook een platypus gezien, door ons vogelbekdier genoemd, maar door G+M "het rollebollebeest", naar de titel van een boekje van hun. De platypus staat met stip bovenaan ons lijstje van dieren die we in het wild nog willen spotten en die we over een paar weken hopen te vinden in de zoetwaterrivieren en -kreken nabij Herveys Bay. Maar ik ben blij dat we 'm alvast gezien hebben.
Wat grappig was, was dat bij het grote aquarium van het vogelbekdier een verhaal stond van de aboriginals over dit beest, het enige dier overigens waar ze nooit op joegen. En dat eeuwenoude verhaal bleek grotendeels letterlijk het verhaal te zijn uit dat kinderboek over het rollebollebeest wat we al talloze malen hebben voorgelezen aan de kleintjes. Altijd gedacht dat dat verhaal uit de duim van een kinderboekenschrijver was gekomen, maar sinds vandaag weten we dus beter.

Ook hier was veel aandacht voor het interactieve karakter. Zo waren er een aantal touch-pools, waar je onder water mocht voelen aan verschillende vormen van flora en fauna. Kaasje voor Gijsje, die daar geen genoeg van kon krijgen. Vooral de zeesterren kregen alle aandacht. Bij Maasje ging het iets ongecontroleerder en die was binnen 2 minuten tot voorbij haar oksels kletsnat... Maar die heeft daar niets van.

Iets na drieen stonden we weer buiten. Om de spits te vermijden die we gisteren hadden, wilden we iets vroeger teruggaan. We hebben aan de haven eerst nog even heerlijk gegeten, lekker buiten want het was echt warm vandaag, en toen zijn we langzaam naar Queen Victoria gewandeld.

Queen Victoria is een schitterend gebouw in Bizantijnse stijl, gelegen naast het stadhuis, en was destijds een geschenk van Engeland aan Australië. Tegenwoordig zitten er allerlei dure en luxueuze winkels in. Terwijl ik met de kids buiten de bussen in de gaten hield, is Sas er nog even in vogelvlucht doorheen gesjeesd.

In de bus ontdekten we het meisje dat iets verderop staat op de camping met haar ouders. G+M hadden daar al even mee gespeeld gisteren en gingen er nu op af. Vanaf de bushalte naar de camping zijn we met ze meegelopen. Aardige lui uit Engeland die bezig zijn aan een wereldreis van 16 maanden door Canada, Amerika (N+Z), Afrika, verre Oosten en Australië. Er is altijd baas boven baas...

Maasje heeft voor morgenochtens nog een speeltuinafspraak met haar staan. Maar dat zal niet lang zijn, want hoe super het vandaag ook was, we reizen morgen weer verder.......