Dusseldorf - Peking plus 1e volle dag Peking

Düsseldorf - Peking


In Peking zijn minstens 37 doden gevallen bij de zwaarste regenval in meer dan zestig jaar. 30.000 mensen moesten geëvacueerd worden. Eerder werden 10 doden gemeld, dat aantal werd nu bijgesteld tot 37. De nieuwe slachtoffers werden ontdekt tijdens een regenpauze. Dat meldt het officiële persagentschap Nieuw China.
In nog geen twaalf uur tijd viel er meer dan 163 milimeter regen. Dat is een record sinds de start van de waarnemingen in 1951, aldus het Chinese agentschap Xinhua. In het district Fangshan viel er zelfs 366 millimeter regen. Een politieagent kwam er om het leven door elektrocutie toen hij dorpsbewoners wou redden die door het wassende water van de rivier vast waren komen te zitten.
De extreme weersomstandigheden hielden 223 vliegtuigen aan de grond. In verschillende delen van de stad viel de stroom uit en overstromingen zetten meerdere belangrijke wegen blank. In de voorsteden werden daken afgerukt, twee mensen kwamen daarbij om het leven. Elders werd een inwoner doodgebliksemd.

Nauwelijks ontwaakt op de dag van vertrek lazen wij bovenstaand persbericht. De foto’s erbij logen er niet om. Auto’s dreven door de straten, daken waren van de huizen gerukt.
Maar goed, onder het mom van “het kan maar vast gevallen zijn” en “laten we de zwembroeken ook maar meenemen”, namen we het nieuws voor lief en gingen we verder met de allerlaatste voorbereidingen voor de reis.

Deze keer gaat de reis door China. In drie weken tijd gaan we proberen een indruk te krijgen van dit magische land, waar we geen van allen ooit zijn geweest, maar wat al zo lang op het lijstje stond.
Drie weken is natuurlijk veel te kort, maar door wat binnenlandse vluchten te pakken, kunnen we wel verschillende delen van het land zien.
Geen georganiseerde reis, dat is niks voor ons, maar deze keer wel met een paar vaste aanknopingspunten in de vorm van vlieg- en treinreizen, waarvoor we de tickets al gereserveerd hebben. Dus helemaal op de bonnefooi is het deze keer niet.

Het plan is om te beginnen in Beijing, waar we een kleine week willen doorbrengen. Naast de bekende highlights (Muur, Verboden Stad, Plein etc) willen we vooral lekker door de stad struinen en alles absorberen.
Van Peking uit nemen we een nachttrein naar Pingyao, een stadje dat op de lijst van Werelderfgoed staat. Daar blijven we twee dagen en dan pakken we een volgende nachttrein naar Xian, wereldberoemd om het Terra Cotta leger.
Een binnenlandse vlucht brengt ons vervolgens naar Chengdu, de poort naar Tibet in het westen van China. Grootste missie daar wordt natuurlijk de Pandabeer.
Een volgende vlucht brengt ons dan helemaal richting Oostkust, net onder Shanghai, naar de stad Hanghzou. Dit staat bekend als het Venetië van China en is voor de Chinezen zelf ook een favoriete vakantiebestemming vanwege de schoonheid, het groen en de meren. Vlak in de buurt ligt ook Suzhou, beroemd om de hangende tuinen.
Van Hangzhou zullen we dan op 10 augustus weer via Peking terug naar Düsseldorf vliegen.

De kleintjes waren al bij Opa en Oma in Cuijk, zodat wij de handen even vrij handen voor de laatste voorbereidingen.
In de loop van de zondag zijn wij ook naar Cuijk gereden, om later door te rijden naar Düsseldorf. Peter reed mee en die heeft de auto weer mee terug genomen naar Cuijk. Helemaal super!

Op het vliegveld ging alles soepel.
Wat wel heel sterk was, was dat vlak voor vertrek een medewerker naar ons toekwam, om te zeggen dat er in het vliegtuig één stoel was, waar de entertainment-set niet werkte en dat dat onze stoel betrof.
Op onze laatste vlucht, van Darwin naar Singapore vorig jaar, gebeurde toen exact hetzelfde. Ook toen was er welgeteld één defecte stoel en ook toen waren wij de trotse eigenaren....
Kregen we toen nog voor een vermogen aan kadobonnen ter compensatie, dit keer heeft men een extra stoel aangeboden. En met het oog op de nachtrust, is dat geen slechte zaak. Nu hadden we een rij van vier stoelen waar de kleintjes languit konden snurken met een van ons, terwijl de ander een stoel aan de andere kant van het gangpad had. Prima!
De vlucht zelf was ook soepel. Maasje was druk met haar reisdagboek dat ze zeer nauwgezet bijhoudt en waarin de mooiste ondersteunende tekeningen worden gemaakt. Wellicht dat ze eerdaags ook een gastoptreden gaat verzorgen in dit reisverslag.
En Gijs vermaakte zich prima met de diverse electronica. De kist was een redelijk oude gaarbak (Airbus 330-200) met een entertainment-set dat zo mogelijk nog gaarder was, maar je kon er nog wel films op kijken. En hij had gelukkig ook nog zijn Ipod onder handbereik en dan hoor of zie je hem niet meer tot de batterijen op zijn.
Het vliegtuigeten vonden ze allebei echt “heerlijk !!!” en alle bakjes gingen schoon op. Zijn van die momenten dat je toch echt weer even aan je eigen kookkunsten gaat twijfelen...
Maasje is nog wel even luchtziek geworden vlak voor de finish, maar ze hield zich flink en was op tijd met de zakjes.
Na iets meer dan 9 uur werd de landing ingezet. Duidelijk zichtbaar waren vanuit de lucht de vele velden en gebieden die nog blank stonden. Daar was inderdaad wel wat aan water naar beneden gekomen....

En toen waren we in China!
Dik 30 graden Celcius wachtten ons op toen we het vliegtuig via de trap verlieten. Een bleek zonnetje deed haar best door de dunne bewolking heen te breken.
Veel vlotter dan gedacht kwamen we door alle controles heen en nadat de bagage van de band was gehaald, zagen we de chauffeur die ons naar het hotel zou brengen.

Rit van vliegveld naar hotel was een goed half uur en deed ons denken aan het weggebruik in Iran. Alleen dan met een veel duurder wagenpark... Zag je in Iran alleen Pecans en Lada’s, hier waren het louter bmw’s, lexussen en dikke jeeps die de dienst uit maakten, de een nog sneller en duurder dan de ander. Zelfs ontzettende niet-auto-mensen zoals wij viel dat direct op.
Voor de rest was het eender. Snijden, aan alle kanten inhalen en vooral bij twijfel toeteren, het was schering en inslag. En ook het parkeren van je auto midden op de snelweg was een fenomeen dat we tig keer zagen gebeuren. En dan moet je toch even vol in de remmen als dat voor je neus ineens gebeurt...

Ons hotel heet het Bamboo Garden Hotel en ligt aardig hartje centrum. Via onooglijke straatjes die steeds nauwer worden door rommelige wijken, draai je ineens een hele oude courtyard op en ben je bij het hotel.
De kamer die we hebben, is ruim en bestaat uit twee delen plus een badkamer. Supermooie houten vloer, traditionele chinese meubelen en last but not least, een heus chinees hemelbed.
We moesten nog wel slaapplaatsen voor de kleintjes regelen, want daar hadden ze gemakshalve niets mee gedaan, maar voor Maasje is een extra bed de kamer op gereden en Gijs heeft “een bedje op de bank” gekregen.

Effe lekker gedoucht en omgekleed en toen zijn we gaan struinen. Op advies van de receptioniste zijn we richting een meertje gelopen. Onderweg lekker fruit gekocht en gegeten bij een stalletje en daarna aan het water op een terrasje wat gedronken.
Hadden wij van tevoren nog gedacht dat Maasje met haar blonde haartjes het zwaar zou gaan krijgen, niets bleek minder waar. D.w.z., het leven staat vaak heel even stil voor de gemiddelde chinees als de kleine blonde vamp langs komt lopen, maar het was vooral Gijs die het meeste heeft los gemaakt vandaag. Ik ben de tel kwijt geraakt hoeveel het er precies waren, maar hele groepen meisjes hadden alleen nog maar aandacht voor de kleine Don Juan en maakten de ene foto na de andere en de kleine brave boef liet het allemaal gelaten over zich heen komen.

We hebben twee tandems gehuurd en zijn het hele meer rond gefietst. Dat was echt onwijs leuk. De rit gaf meteen een hele leuke en gevarieerde aanblik van de directe omgeving. Statige panden en mooie parken werden afgewisseld door “tea & bar-streets” waar van alles te zien en te beleven was. Zowel op als naast het water gebeurde van alles en met name op het laatste stuk kwamen we echt wel in het gebied waar het the place to be was.
Vandaar dat we, nadat we de fietsen hadden teruggebracht, daar weer naartoe gewandeld zijn. De eerste souvenirs werden reeds gekocht en toen werd het hoog tijd voor een lekker hapje.

Door stom toeval werden we door twee Chinese jongens gewezen op een restaurant dat we zelf nooit hadden gevonden. Het was al redelijk gevuld met lokalen toen wij binnen kwamen - altijd een goed teken - en het was afgeladen tegen de tijd dat we weg gingen.
En wat hebben we daar heerlijk gegeten. Zalig gewoon. Dat kun je toch echt in geen honderd jaar vergelijken met de Chinese restaurants in Nederland.
Wij zijn natuurlijk wel weer hopeloos de mist in gegaan met bestellen en kregen vervolgens voor een heel weeshuis op tafel, maar man o man o man, wat was het goed!
Hartige gerechten kris kras door zoete toetjes-achtige gerechten, vegetarische schalen wisselden grote stukken lam en mandarijn-eend af en tot slot een werkelijk verrukkelijke kokosnootsoep die alle eerdere soepen in ons leven deed verbleken.
Je had die kleintjes moeten zien smullen. Ze kwamen superlatieven tekort en wij eerlijk gezegd ook bijna. Althans wel op het gebied van de Chinese keuken. Wat hebben wij een mazzel gehad dat we op de eerste dag al zo’n tent hebben gevonden.

Voldaan zijn we op het gemakkie naar het hotel geslenterd. De doggy-bag die je daar aan iedere tafel ingepakt zag worden, hebben we laten schieten, maar we weten nu wel weer dat we voortaan wat gematigder moeten bestellen.

En nu zit ik hier op de hotelkamer tussen drie ronkende en snurkende kamergenoten mijn verslagje te schrijven. Eenmaal terug op de kamer kwam de man met de hamer al snel langs en deelde drie rake klappen uit. Binnen record-tijd waren ze vertrokken.
Op de terugweg richting hotel had ik gelukkig nog wat biertjes kunnen kopen en daar trek ik er zojuist eentje van open, terwijl ik mezelf weer gelukkig prijs dat ik dit avontuur weer met deze drie mag beleven.
Als dit de voorbode was voor de komende drie weken, dan gaat dit echt weer een waanzinnige reis worden.
Heb er zin an !!!




Peking


Na een prima nacht (alhoewel het hotel hartje centrum ligt, is het hier heel stil en werden we tegen 09.00 uur pas wakker) hebben we ‘s ochtends een taxi gepakt en zijn we naar een ander deel van de stad gereden, naar Dazhalan.
Dazhalan, ook wel Dashilanr genoemd, is een grote winkelpromenade waar het gonst van de activiteit. Het is Beijings oudste winkelstraat met een hele reeks aan vermaarde winkels die kleding, stoffen, schoenen, Chinese medicijnen en meer verkopen. De aangrenzende hutongs zijn ook zeer de moeite waard (misschien nog wel leuker), omdat daar nog meer gebeurt en het een lekkere ongecontroleerde chaos is.
De gebouwen zijn schitterend, velen nog met eind 19e-eeuwse geveldecoraties en architectonische details.
Zo is er het imposante gebouw met krullende Chinese daken en beelden van mythische beesten aan het begin van de hutong. Dit is Tongrentang, een apotheek gesticht in 1669 en leverancier van traditionele Chinese geneesmiddelen, zoals hertengewei en ginseng.
Ook vind je er aan de oostkant een van de beroemdste zijdehuizen die al sinds eind 19e eeuw bestaat. De collectie is niet echt de moeite waard, niet echt van nu, maar het gebouw is waanzinnig met gebeeldhouwde panelen van bloemen en kraanvogels.

Maar goed, je kunt zo’n dag natuurlijk alleen goed beginnen met een bak echte koffie in de mik en gelukkig werden we ook op dat gebied goed bediend. Een van de eerste pandjes op de Danzahlan werd bezet door Starbuck’s, goeie koffie gegarandeerd dus.
Zittend op het terras werd het bijna genant; kwamen wij nou Peking bekijken of kwam Peking die blonde kleintjes bekijken. Om de haverklap kwamen hele families vragen of ze met Maasje en Gijs op de foto mochten. Alleen vandaag kwamen we al op 54 foto-sessies en dan tellen we alleen de mensen die het netjes vroegen. Want een veelvoud ervan schoten lukraak foto’s met camera’s en mobieltjes. Echt heel apart. Gijs en Maasje nemen het wel heel grappig op en staan braaf te poseren. Op één oude snurkhaas na, die Maasje heel hinderlijk bleef volgen, was het trouwens niet vervelend, eerder grappig.

Op dit terras was het ook dat we voor het eerst zagen dat er mensen rondliepen die overal de plastic flesjes (van water etc) weg bietste en die in grote zakken propten om mee te nemen. Ook bij ons kwam er een oud vrouwtje vragen of ze de lege sapflesjes van de kids mocht. Door de dag heen hebben we steeds vaker van deze verzamelaars gezien. “Pet” is hier dus kennelijk ook op kleine schaal al big business.

We hebben heerlijk rondgestruind. Eerst de hele Dazahlan af, waarbij we theehuizen, zijdewinkels en andere aparte winkels hebben bezocht. (zo was er op die dure winkelstraat een winkel die enkel en alleen eetstokjes verkocht ! Van goedkope doorsnee stokjes tot de mooiste exemplaren ingelegd met nautilusschelpen in geschenkverpakking, heel bizar)
Ook zijn we een oude apotheek binnen gegaan, waar de meest aparte dingen op sterk water waren gezet. Veel medicijnen hebben te maken met herten en herten-geweien en ze hadden dus bijvoorbeeld ook een complete hertenfoetus op sterk water. Heel apart...

Langs de winkelstraat stonden om de 50 meter van die airco-machines op straat die een koele, vochtige stoom uitbliezen, heerlijk om even af te koelen. Het was immers weer ruim dertig graden vandaag onder een brandend zonnetje, dus even verkoeling zoeken was wel fijn. Ik denk dat de kids alle machines hebben gehad...
Chinezen hebben trouwens hun eigen rituelen bij deze hoge temperaturen. Zo stropen de mannen hun t-shirt voor de helft omhoog, zodat hun buiken ontbloot zijn en meer koeling krijgen. Kennelijk een effectieve methode, gezien het aantal mannen dat dit doet, maar niet altijd even aantrekkelijk voor de buitenwacht.
De dames dragen veelal een parasol in de meest mooie uitvoeringen. Er is vaak meer aandacht besteed aan de keuze van de parasol dan aan die van de kleding.
En dan heb je ook nog de parasol-hoed. Dit is redelijk ernstig. Een attribuut dat je nog wel zou kunnen gedogen tijdens carnaval, maar dat als serieus bedoeld hoofddeksel toch echt niet kan. Je ziet er desondanks heel veel dames mee lopen, jong en oud, en bovendien hebben we er ook meerdere mannen mee gespot. Redelijk ernstig...

Voor de terugweg zijn we de hutong in gedoken en stiekem vind ik dat leuker. Daar in die nauwe straatjes bruist het echt. Handelaren, van sjacheraars tot flitsende ondernemers, bieden een enorme diversiteit van handel en etenswaren aan in kraampjes, op de straatstenen of in kleine winkeltjes. Van oude ambacht tot de meest moderne rotzooi staan schouder aan schouder, afgewisseld door eetstalletjes die je vaak doen watertanden, maar waarvan je weet dat je het merendeel beter kunt overslaan.
Wel hebben we nog een heerlijke watermeloen gekocht bij een fruitstal en die ter plekke laten slachten en opgegeten. Heerlijk.

We zijn nog een eind richting de verboden stad en het plein van de hemelse vrede gelopen, die laatste ligt in het verlengde van de Dazahlan, maar besloten op het laatste moment om dat tot morgen te laten wachten. Het zou wat veel worden voor de kleintjes allemaal.
We besloten om een taxi terug te pakken richting Houtai, het meer van gisteravond. Dat bestaat uit twee delen en we wilden het zuidelijke deel ook nog even mee pikken.
Het viel trouwens niet mee om een taxi te krijgen rond dat uur (liep tegen vieren) en de paar die ik tegenkwam, vroegen me teveel.
Uiteindelijk werden we teruggeroepen door een chauffeur die ik eerst had afgewimpeld en mijn max-prijs had gegeven en die ons toen nog wegwuifde. Nu riep hij ons terug en ging alsnog akkoord.
Het verkeer zat flink vast, dus het kostte bijna een uur voor we er waren. (chauffeur balen...) Maar het was de moeite dubbel en dwars waard. Het is je haast niet voor te stellen dat je Downtown Peking zo relaxed kunt lopen op zo’n rustieke plek. Het is een flink meer, waar kano’s op varen en mensen in zwemmen. Daarlangs loopt een smalle weg voor voetgangers en tweewielers, waar van alles te beleven is.

We besloten het meer te voet rond te gaan, maar zijn eerst een echt traditioneel Chinees theehuis binnen gegaan en dat was echt briljant. Alsof je ugh jaar terug stapte in de tijd. Je werd opgewacht door charmante dames in klederdracht, in een oude hal waar grote krekels in kleine mini-kooitjes om het hardst hun klanken lieten horen.
Vervolgens werd je het theehuis ingeleid, dat nog helemaal in oude stijl was ingericht. Je kreeg je eigen nisje en daar kon je van “het menu” kiezen. Op een bamboorol stonden alle beschikbare theesoorten. De keuze viel op jasmijnthee. En toen begon een hele theeceremonie. Eerst werd je opgefrist met heerlijke handdoekjes. Water werd gekookt in je nis en een houtbewerkt blad met het fijne porseleinen servies werd neergezet. Hele kleine ronde kommetjes werden voorverwarmd en de heerlijk ruikende verse thee werd in een groter kommetje gedaan. Als er thee van was getrokken, werd het gezeefd en weer in een ienie-mienie theepotje gegoten en daarmee werden de kommetjes gevuld. Heerlijke kokoskoekjes maakten het geheel af.
Hier kon geen pickwick tegen op. Dan proef je pas wat thee is. Heerlijk.
Ook de kleintjes namen kopje na kopje en hadden het helemaal naar het zin.
Dit was echt helemaal China.

Na de thee hebben we de wandeling verder afgemaakt. We hadden ons een beetje vergist met het meenemen van de lokale muntjes, dus voor het avondeten kwamen we tekort. Toen we in de buurt van de fijne restaurantjes kwamen, zijn Sas en de kids een dakterras opgedoken met schommelstoelen, vanwaar je een superuitzicht had over het meer en de daken van de stad. En ik ben gauw op en neer gewandeld naar het hotel (begin de weg al een beetje te kennen daar) en heb wat verse muntjes gehaald.
Toen ik later terugkwam in de bar, zag ik Gijs en Maasje heerlijk loungend achterover liggen in de schommelstoelen. Ze vonden het helemaal super.

Och, en weer zo heerlijk gegeten vanavond. Dat kunnen ze toch wel hier, hoor. Wat een zaligheid. We zagen later ook dat het restaurant al meerdere prijzen had gewonnen, waaronder de top tien van China in 2010. Nou, daar konden we ons wel iets bij voorstellen. Heel smakelijk allemaal.
Deze keer hebben we iets gedoseerder besteld en kwamen we beter uit met de porties. Alles ging schoon op en we waren compleet verzadigd. Wat hebben die kleintjes ook weer heerlijk zitten smullen.

Op de terugweg weer wat drinken en chips gekocht bij een klein supermarktje en op de kamer nog even zitten chips-borrelen. Ook nog even door de tuinen van het hotel gewandeld en dat zag er ook heel fraai uit. Een klein bamboe-bos, keurig onderhouden.
Kids liggen nu net te slapen en wij trekken net nog een biertje open.
Even toosten op weer een superdag.

Kijken hoe we hier morgen weer overheen kunnen gaan.....