Fraser Island

05-07
Voor de eerste keer deze reis is de camper de hele dag niet van z'n plaats gekomen, noch hebben we gebruik gemaakt van ander vervoer.In Sydney stond de camper weliswaar 2 dagen op dezelfde plek, maar toen waren we hele dagen met het openbaar vervoer onderweg. En voor de rest is er altijd wel iets gereden. Maar vandaag dus niet. We hadden een officiële lummeldag en dat beviel prima.

Vanochtend ben ik eerst in alle vroegte naar de lokale bingozaal annex biep gegaan. Die was op zaterdag een paar uurtjes open en men had daar een compu staan. We lopen een beetje achter met de weblog, dus ik heb daar een dag of vier kunnen bijschrijven.
Ondertussen is Sas met de kleintjes gaan douchen en daarna vast met ze naar het strand gegaan. Het was toen nog strak stralend blauw en heerlijk warm.

Dat Gijs en Maasje nooit zomaar een hond mogen aaien, maar dat eerst moeten vragen, dat zit er al een tijdlang in geramd. Maar ook dat ze al helemaal nooit zomaar een hond mogen aaien die in een auto zit. Want zelfs hondjes die buiten op straat liever dan lief zijn, kunnen dan ineens fel uit de hoek komen en gaan bijten. Dat komt omdat de hond de auto als zijn eigen terrein ziet. Ook dit hebben we wel 1000x tegen de kids verteld.
Ach, maar dit waren wel hele mooie honden. Toevallig ook nog zware favorieten van me: twee Rhodesian Ridgebacks, achterin een pick-up truck. Even kijken bij ze. Even aan mijn hand laten snuffelen, even over het koppie kroelen, niets aan de hand.
Tot ik me al omdraaide om weer weg te gaan en nog een klopje op de schouder wilde geven ter afscheid. Dat was te ver de auto in en hap!, de reu had me te grazen. Het was me meteen weer duidelijk waarom deze krachtpatsers als leeuwendoders werden gebruikt...
Hij had me halverwege de onderarm te pakken, maar binnen no-time waren zelfs mijn vingers opgezwollen, zo'n impact had die knauw.
Afijn, de zaak ontsmet en afgeplakt en nu gaat het wel weer beter, al ziet het er nog wel slordig uit.
Zo suf dat je zelf voor gaas gaat met iets wat je dagelijks je kids probeert bij te brengen.

Gijs was de hele ochtend weer zo druk bezig geweest met het zoeken naar kriebelkruipers, krabben en vissen dat we 's middags naar het kleine dorpsstraatje van Burrum Heads zijn gewandeld om twee schepnetten te kopen. Daarmee gewapend zijn we terug gegaan naar de rivier en hebben we ons de rest van de middag goed vermaakt. De vissen die zich 's ochtends nog hadden laten zien en die om de voeten van Sas en Gijs hadden gezwommen, waren er nu niet meer, maar krabbetjes en krabben waren er in overvloed. De eerste krab die we vingen, mocht in het aqquarium van Gijs, maar telkens als we daarna een grotere variant vingen, lieten we de kleinere vrij. Want de eerste keer hadden we dat niet gedaan en toen ging acuut de grotere krab de kleine te lijf. Beetje zielig.
Dus nu hebben we een flinke krab te logeren vannacht. Hij zit nu in een geïmproviseerd aquarium en is heel brutaal, aldus Gijs. Want steeds probeert hij over de rand te klimmen...

Het is een mooie plek hier in Burrum Heads. Als je geen visser bent, heb je het na twee dagen wel gezien, maar om zo even een dagje bij te tanken, is het zeer de moeite waard.
In de rivier zitten veel pelikanen en dat blijven toch ook bijzondere vogels. Als ze een eind verderop willen loeren, dan stijgen ze op met zware vleugelslagen en wild getrappel met hun poten. Eenmaal vliegend maken ze nog even flink vaart met hun vleugels, maar dan laten ze zich al glijdend tot vlak boven het wateroppervlak zakken. Door het luchtkusseneffect van de lucht tussen de vleugels en het water, kunnen ze zo hele afstanden glijden zonder opnieuw te hoeven fladderen en zeilen ze voorbij als grote Hercules-vrachtvliegtuigen; kort nekje, dikke buik naar voren, groot en log, maar toch sierlijk en vooral heel mooi.

Onder de rotsen op het strand vonden we ook nog andere beessies waar Gijs lang mee in de weer is geweest. Wij dachten dat het garnalen waren, maar twijfelen wel een beetje. Het lijfje was helemaal groen, ringen van lichtgroen en donkergroen. Alleen aan de linkerklauw droeg hij een kleine schaar (linksdragend, aldus Sas) en ze groeven zich helemaal in het zand.

Na het strand hebben Gijs en Maasje nog hun eerste frisbeelessen gehad. Die hadden we vanmiddag gekocht met het oog op de vele stranden de komende weken.Dat vonden ze wel heel interessant.

Nouja, zo ben je de hele dag druk met helemaal niets. Heerlijk. De kids hadden het ook echt nodig om even een dagje lekker te luieren. Ze waren echt moe.
"Lekker niksen vandaag, hè? Lekker niksen", riep Maasje de hele dag door.
We hebben bijtijds gegeten en ze lagen er ruim voor 7 in. We hebben niets meer van ze gehoord, behalve luid gesnurk.

06-07
De regen heeft zich de hele nacht goed gehad, maar is gelukkig verder getrokken toen Burrum Heads ontwaakte. Echt stralend is het vandaag niet geworden, maar het was droog en behaaglijk en van tijd tot tijd zonnig.
Belangrijker is dat de vooruitzichten voor de komende dagen (Fraser Island) opbeurend zijn.

De krab, onze loge, had de nacht in de tupperwareschaal overleefd en die zijn we vanochtend eerst, nadat Gijs eerst nog een uur lang zijn doen en laten had bestudeerd, terug naar de rivier gaan brengen. Dat gebeurde met veel ceremonieel uiteraard en veel lastminute wijzigingen in het zorgvuldig vastgestelde draaiboek, maar uiteindelijk werd het de steiger bij de rotsen en kon de vriend het water in plonzen.

Vandaag zouden we het grootste deel van de dag in Hervey Bay doorbrengen. Eerst heb ik me afgezonderd van de groep om de laatste dagen bij te schrijven en foto's te plaatsen, terwijl de rest weer het strand opzocht. Dompertje voor Gijs was dat het nu vloed was, dus in tegenstelling tot eergisteren, was er nu geen kriebelkruiper te bekennen. Maar ze hebben zich wel weer vermaakt.

Effe lunchen met zijn allen en toen moesten we weer de zaak opsplitsen, alleen dit keer om andere redenen. Woensdag is de verjaardag van Gijsje en er moesten nog de nodige kadootjes gekocht worden.
We zijn naar een groot winkelcentrum gereden en terwijl de kids met mij meegingen om grootschalig proviand in te slaan, ging Sas op geheime missie richting de speelgoedzaken. De hele set-up liep gesmeerd, het boefje heeft niets doorgehad.

Drank wordt hier niet in supermarkten verkocht, maar in speciale bottle-shops, zeg maar een soort Gall&Gall's.
Maar wat je hier dus bijna overal hebt, zijn de zgn. "drive-thru bottle shops". Geweldig! Je rijdt je pick-up aan de achterkant naar binnen, meldt je bestelling aan een medewerker en zonder dat je achter je stuur vandaan komt, rij je even later via de kassa met de drank in je laadbak weer naar buiten.
Misschien heb ik iets gemist, hoor, in Nederland, maar ik heb zoiets nog nooit gezien. Briljant. Het zal wel iets amerikaans zijn, kan ik me zo voorstellen. Ik vermoed dat het hier bestaansrecht heeft, omdat veel mensen in the middle of nowhere wonen. Als ze een keertje drank inslaan, gaat dat meteen in aantallen. Dan werkt dit systeem wel zo prettig.
Maar goed, wij zijn bijna 4 meter hoog, dus helaas heb ik de drankstraat nog niet rijdend kunnen testen. En ach, voor dat ene flesje wijn per week zou dat ook wat overdreven zijn...

Om vier uur moesten we bij Aussie Trax zijn, het bedrijf waar we morgenochtend de Landrover oppikken. Hier zouden we een briefing krijgen.
We verwachtten een korte uitleg over de auto, maar niets is minder waar. Een uitvoerige instructie, inclusief een zeer uitgebreide video, volgde.

Dat was geen kattenpies. Men wilde ons duidelijk erop attenderen dat het 4x4 rijden op Fraser Island niet onderschat mag worden en ze zetten dat kracht bij door met de jaarlijkse statistieken van ongelukken, doden en gewonden te komen op Fraser.
Uitvoerig werd er ingegaan op de gevaren langs de kustlijn, met de zwarte rotsen, de kreken, de geulen en de grootste vijand: de zee zelf. En alles geïllustreerd met een hoop foto's van wrakken en traumaheli's.
Het strand aan de oostkust is de "snelweg" van het eiland en je krijgt dan ook een tabel mee met de vloedtijden. Want tijdens de perioden met het hoogste water kun je daar niet meer rijden en moet je dus zorgen dat je weer ergens inland bent gegaan.

Maar goed, naast al die negatieve plaatjes, zag je vooral hele mooie plaatjes. Paradijselijk lange stranden, schitterende lagunes, prachtige tropische regenwouden (op een zandeiland!!! Uniek in de wereld) en meer van al dat fraais.

Het belooft al met al een heel mooi avontuur te worden en we hebben er erg veel zin in. Om 5 uur staan we op morgenochtend, want we moeten voor zessen de auto oppikken en we zitten 35 km noordwaarts op een camping. Het zal dan nog donker zijn en we zitten hier in kangaroeland, dus hard racen is er dan ook niet bij.

Ohja, dat was nog wel even gezeur. Toen we binnenkwamen, vertelde de jongen doodleuk dat we op een veerboot later waren gezet, om 10.15 i.p.v. 07.15 uur. Daar waren zij niet zo van gecharmeerd, want de dagen zijn al niet zo lang in de winter, dus 3 uur op twee dagen vind ik heel wat.
We zeiden hem dat hij maar moest gaan bellen om dat weer recht te breien, of dat we anders de zaak zouden annuleren. We hadden immers geboekt op 07.15 uur.
Volgens Sas was het dat de goede jongen ernstig bang was om ieder moment over de balie getrokken te worden, maar volgens mij is het de bluf van het annuleren geweest (alsof we dat ooit hadden gedaan...), maar linksom, rechtsom, we zitten weer op de vroege boot.

Dus de kids er heel vroeg ingelegd en alles al in gereedheid gebracht. Dit zijn die sporadische momenten dat je het niet erg vindt om de wekker zo vroeg te moeten zetten.

Let the good times roll....